เมื่อประตูปิดลง น้ำมนต์ได้แต่ยกมือปิดปากขณะน้ำตาสองข้างหลั่งไหลพรั่งพรูออกมาเกินจะกลั้น เธอไม่คิดเลยว่าพ่อกับแม่เธอจะใจร้ายขนาดนี้ น้ำมนต์ยืนมองวิภานอนตาค้างอย่างเวทนาสงสารเธอจับใจ...
ร่างเล็กยืนมองภาพในวันวานที่ค่อย ๆ เลือนรางจางหายไป บรรยากาศที่เคยสว่างก็แปรเปลี่ยนเป็นมืดครึ้ม กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งทั่วห้อง อีกทั้งกลิ่นเหม็นสาบคล้ายซากศพเน่าค่อย ๆ ลอยเข้ามาภายในห้องจนน้ำมนต์เริ่มกลับมากลัวอีกครั้ง ก่อนที่ขาเรียวเล็กจะถอยหลังไปชิดผนังปูน ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบบ้านที่มืดสนิทอย่างหวาดหวั่นก่อนจะได้ยินเสียงเดินย่ำเท้าอยู่ด้านหลัง อีกทั้งเสียงร้องไห้ครวญครางคล้ายทรมานมาก น้ำมนต์จึงยกมือขึ้นปิดหูแล้วทิ้งตัวนั่งลงที่พื้นก่อนจะร้องไห้ออกมาเพราะกลัวจนตัวสั่น
ดวงตาคู่สวยหลับลง ไม่กล้ามองสิ่งที่อยู่เบื้องหน้ากระทั่งได้ยินเสียงฝีเท้าหนัก ๆ เดินมาหยุดยืนด้านหน้า ดวงตาคู่สวยจึงค่อย ๆ ลืมขึ้นด้วยหัวใ
