หลังจากเรากลับไปนอนบ้านมาหนึ่งคืน วันนี้ก็กลับมาคอนโดตัวเองเพราะว่าผมมีเรื่องต้องจัดการต่อ
“มีนรอพี่ที่นี่ก่อนนะครับ” ผมบอกมีนออกไป ถึงแม้ว่าอยากให้เธอไปด้วยก็เถอะ
“มีนไปด้วยไม่ได้หรอ” มีนงอแงออกมา
“เดี๋ยวให้พี่คุยเสร็จก่อน แล้วมีนค่อยไป ได้ไหมครับ” ผมขอมีนออกไป
“ก็ได้ค่ะ แต่หวังว่าจะไม่โดนความตอแหลเสแสร้งนั้นเล่นงานจนหลงเชื่ออะไรอีกนะ” มีนพูดขึ้นอย่างไม่ไว้ใจปนจิกกัด
“ไม่กล้าแล้วครับ ต่อให้ของแรงแค่ไหนก็เอาชนะตัวแสบของพี่ไม่ได้แล้ว” ผมอ้อนเธอออกไปให้สบายใจ แต่เจ้าตัวก็ยังทำหน้ายู่ออกมาอย่างไม่พอใจ
“รีบมาด้วยแล้วกัน”
“ครับ สิบนาทีแค่นั้น” ผมบอกเธอออกไป
“ค่ะ งั้นอีกสิบนาทีมีนจะตามไปเอง”
“โอเคครับ” ผมตอบกลับเธอออกไปก่อนจะเดินออกจากห้องตรงไปยังห้องไอ้จิณที่ผมบอกมันไว้ล่วงหน้าแล้ว
ผมเปิดประตูห้องเข้ามา ซึ่งในห้องตอนนี้ตกอยู่ในความเงียบ ผมปิดมันลงก่อนจะเดินตรงไปยังห้องนอนเล็กที่ประตูป
