เจ้าคุณ
“ดีขึ้นหรือยัง ไปหาหมอไหม” ผมถามณิชาขึ้นหลังจากทายาให้เธอเสร็จ
“ดีขึ้นแล้ว ไม่ต้องไปหรอก” ณิชาตอบกลับด้วยรอยยิ้มบางๆ ผมรู้ว่าเธอคงจะเจ็บเพราะว่าข้าวต้มมันยังร้อนอยู่มากเลยทีเดียว พึ่งตักจากหม้อเลยไง พอมีเรื่องก็ไม่ได้ทะเลาะกันนานขนาดที่ข้าวต้มจะหายร้อน
“คุณต้องขอโทษแทนมีนด้วยนะ” ผมพูดออกไปอย่างรู้สึกผิด ครั้งนี้มีนทำรุนแรงเกินไป เพราะนี่มันเข้าข่ายทำร้ายร่างกายโดยเจตนา
“ไม่เป็นไรจริงๆ ชารู้ว่าน้องก็ใจร้อนแบบนี้ตลอด ยิ่งโดนคุณดุก็เลยยิ่งแย่ไปใหญ่” ณิชาพูดออกมาอย่างเข้าอกเข้าใจเหมือนทุกๆครั้ง ที่ผ่านมาผมรู้ว่ามีนมักจะหาเรื่องแกล้งณิชาต่อว่าณิชาบ่อยๆ แต่มันก็ไม่ได้รุนแรงขนาดนี้ ส่วนมากก็แค่คำพูด ผมเองก็ไม่ได้ยินกับหูแต่ก็พอรู้มาผมเลยไม่ได้ดุมีนเท่าไหร่นอกจากเตือนเธอบ้าง แต่ก็อย่างว่าถ้าเกิดผมพูดอะไรที่เหมือนจะดุหรือตำหนิเธอเกี่ยวกับณิชา มันจะทำให้เรื่องบานปลายตลอด
“เห้อ ชาก็เป็นแ
