ชานนท์....
"อื้อออ ไม่ไหวแล้วช่วยด้วยค่ะคุณนนท์ปิ่นจะตายอยู่แล้ว ฮือออ" ปิ่นครางไปก็ลูบร่างกายตัวเองไป
"อ่าา ใจเย็นๆครับที่รักพี่ไม่ได้อยากทรมานเราเลยแต่ขอหาโรงแรมก่อนนะ" ผมบอกคนข้างๆอย่างปลอบใจเพราะผมรู้ว่าเธอทรมานมากแค่ไหนถึงจะไม่เคยโดนกับตัวเองแต่ผมก็พอรู้อยู่ว่าคนที่โดนยาพวกนี้อาการมันจะเป็นยังไงทรมานแค่ไหน
"คุณนนท์ ต้องทำยังไงปิ่นถึงหาย ปิ่นไม่อยากเป็นแบบนี้ ฮืออ ฮือออมันทรมานมากเลย" ผมอดสงสารแม่ของลูกไม่ได้จริงๆผมแม่งไม่น่าปล่อยให้เธอออกมาจากบ้านตั้งแต่ตอนนั้นเลยไม่อย่างงั้นเธอคงไม่มาเจออะไรแบบนี้ จะโทษไอ้แดนไทยก็ไม่ได้อีกเพราะผมรู้ว่ามันกับปิ่นไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วตอนนี้เหมือนเมียเก่ามันกลับมาตามตื้อตามตอแยมันก็คงใจอ่อนแล่ะไหนๆก็เป็นแม่ของลูก ถึงมันจะเคยบอกกับผมว่ามันรักปิ่นมากแต่ปิ่นไม่ได้รักมันไงแล้วที่ปิ่นบอกกับผมว่าเธอกับไอ้แดนไทยคบกันมันไม่ใช่เรื่องจริงปิ่นก็แค่อยากให้ผมปล่อ
