ปิ่นปัก....
"พอหรือยังครับที่รัก" คุณนนท์ถามฉันด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลพร้อมกับจูบที่แก้มอย่างแผ่วเบาฉันยอมรับว่าชอบสัมผัสแบบนี้จากเขามาก
"ยังค่ะ" ฉันตอบออกไปตามที่รู้สึก ถามว่าอายไหมที่ตอบนี้ฉันยอมรับว่าฉันอายอายมากแต่ฉันไม่รู้จะปฏิเสธไปเพื่ออะไรในเมื่อตอนนี้ฉันยังคงรู้สึกทรมานอยู่ ถึงเขาจะช่วยจนฉันเสร็จไปหลายรอบแต่อาการของความทรมานมันยังไม่ได้หายไปแม้จะไม่ได้ทรมานจนทนไม่ไหวเท่าตอนแรกก็ตาม
"ปิ่นจ๋าาาา"
"คะ"
"พี่รักปิ่นนะครับรู้มั้ย" เขาบอกรักฉันด้วยเสียงที่เบานุ่มนวลอ่อนโยนจนฉันรู้สึกได้
"........" แต่ฉันเลือกที่เงียบไม่ตอบอะไรกลับไปเพราะฉันไม่รู้ว่าที่เขาพูดมามันจริงเท็จมากน้อยแค่ไหนแม้จะรู้สึกดีที่เป็นเขาที่มาช่วยฉันให้พ้นจากน้ำมือคนเลวอย่างชิดชัยและยังช่วยให้ฉันพ้นจากความทรมานนี้แต่ในความเป็นจริงฉันยังไม่แน่ใจและไม่เชื่อว่าเขาจะรักฉันได้ก็เหมือนกันกับฉันที่พยายามหลอกตัวเองว่าเกลียดเข
