ปิ่นปัก....
ฉันเพิ่งรู้จากคุณป้าสุนีย์ว่าที่เขาออกไปหาซอลลี่กลางดึกเมื่อวานเพราะซอลลี่ขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย มันเลยทำให้ฉันนึกย้อนไปถึงตอนนั้นที่ฉันไปตามหาเขาที่ผับเพื่อบอกว่าฉันท้องแล้วสิ่งที่ได้ตอบกลับมาคือเขาไล่ให้ฉันกับลูกไปตาย ฉันไม่เคยลืมวันนั้นได้เลยแม้ว่าจะผ่านมานานหลายปีแล้วก็ตาม แม้ว่าฉันจะพยายามลืมแต่ก็ลืมไม่ได้มันฝังอยู่ในความทรงจำที่ทำให้ฉันเจ็บปวด ฉันเดินออกมาจากห้องคุณป้าสุนีย์ก็เจอเขายืนทำหน้าเศร้าอยู่หน้าประตูห้องเขามองหน้าฉันพร้อมกับพูดว่า...
"พี่ขอโทษ" ฉันรู้ว่าเขาขอโทษฉันเรื่องอะไรแต่ฉันทำเป็นไม่รู้
"ขอโทษ??ขอโทษใครคะ" ฉันถามเขากลับไปแบบที่ไม่แสดงอาการอะไร
"ขอโทษปิ่นไงที่พี่โกหกปิ่นเรื่องไปหาซอลลี่อันที่จริงพี่ไม่ได้อยากจะโก....."
"คุณไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้นค่ะเพราะฉันไม่ได้อยากรับรู้ คุณจะไปไหนไปหาใครมันก็ไม่เกี่ยวกับฉัน"
"แต่พี่อยากให้ปิ่นรู้ ที่พี่ไม่บอกความจริงเพ
