ปิ่นปัก....
"แม่!!!"
"คุณป้า!!!!" ฉันตกใจไม่น้อยที่เจอคุณป้าสุนีย์ภรรยาคุณพ่อแม่ของคุณชานนท์ ถึงตอนนั้นฉันจะยังเด็กแต่ฉันก็ยังพอจำใบหน้าท่านได้ถึงแม้จะผ่านมานานหลายสิบปีแล้วก็ตาม
"นนท์ แม่ดีใจที่ได้เจอลูกอีกครั้งนะ" เสียงคุณป้าสุนีย์สั่นเครือท่านพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา คุณชานนท์เข้าสวมกอดท่านและร้องไห้ฉันเพิ่งเห็นเขาร้องไห้ครั้งนี้เป็นครั้งแรก
"แม่ครับผมดีใจที่สุดท้ายผมก็ได้เจอแม่สักทีแม่ทำไมถึงทิ้งผมทำไมไม่ติดต่อหาผมเลยแม่รู้ไหมว่าผมคิดถึงแม่แค่ไหนผมให้คนตามหาแม่ตลอดแต่ก็หาไม่เจอ"
"แม่ขอโทษนะลูกที่ไม่ได้กลับไปหาลูกเลยทั้งที่แม่สัญญากับนนท์เอาไว้แท้ๆว่าแม่จะกลับไปหาลูก แม่ขอโทษนะลูกแม่ขอโทษ"
"ไม่เป็นไรครับผมไม่เคยโกรธแม่เลย ผมรู้ว่าแม่รักผมมาก แล้วแม่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ"
"หลังจากที่แม่ออกมาจากบ้านหลังนั้นแม่ก็ไม่รู้จะไปไหนจนกระทั่งแม่เจอคุณยายท่านนึงท่านชวนแม่มาอยู่ที
