“กระเป๋าอะไร” หลังจากที่กอหญ้ารับกระเป๋าจากลูกน้องขุนเขา เธอเดินถือกระเป๋าเข้ามาภายในห้องอย่างงุนงง
“เสื้อผ้า”
“อืม”
“ไม่ถามต่อ?” คิ้วเข้มเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม เพราะปกติกอหญ้าเป็นคนขี้สงสัยแต่มาครั้งนี้เธอกลับไม่ได้ถามอะไรต่อ ทำให้ขุนเขาแปลกใจจนต้องเปิดประเด็นเอง
“ไม่” กอหญ้าเดินเลี่ยงไปในครัว เธอเดินกลับมาพร้อมกับจานผลไม้ หลังจากที่เธอเดินออกจากครัวก็ไม่เห็นขุนเขาและกระเป๋าอยู่บริเวณโซฟาหน้าทีวีจะมีก็แต่ทีวีที่ฉายภาพการแข่งขันรถมอเตอร์ไซค์อยู่
“เข้าไปทำอะไรในห้องนอน” ความสงสัยของกอหญ้ากระจายลง เมื่อเห็นขุนเขาเดินออกจากห้องนอนของเธอท่าทางสบาย จนคิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปม
“เก็บเสื้อผ้า”
“เก็บทำไม”
“จะอยู่ที่นี่”
“ห๊ะ!!” คำตอบของขุนเขาทำให้กอหญ้าอุทานเสียงดังด้วยความตกใจซึ่งแตกต่างจากขุนเขาที่ยังคงทำหน้ารู้สึกอะไรออกมา
“พูดมาก” ขุนเขาเดินเลี่ยงไปหยิบน้ำในตู้เย็นดื่มอย่างถือวิสาสะ จนกอ
