"ถ้าพี่โทรมาต้องรับทันทีนะ รู้ใช่ไหมว่าพี่เป็นห่วง" อีฟพยักหน้ารัวๆ กับอกแกร่งภายใต้อ้อมกอดของคนตัวสูงในสนามบินยามเช้าตรู่
"อีฟรู้ พี่ปัณณ์ไม่ต้องเป็นห่วงนะ อีฟจะไม่ขับรถ จะไม่ไปไหนตามลำพัง จะให้พี่ติวพี่เตอร์คอยขับรถให้ ระหว่างที่พี่ปัณณ์ไม่อยู่อีฟจะอยู่แค่บ้านใหญ่ บริษัท โรงพยาบาล อาจจะมีไปซื้อของที่ห้างบ้าง อีฟจะรายงานพี่ปัณณ์ตลอดเลยว่าอีฟกำลังทำอะไร กำลังจะไปไหน อีฟสัญญา" เสียงหวานพร่ำบอกเพื่อให้คนตัวสูงคลายความกังวล เธอรับรู้ความรักความห่วงใยของเขามาตลอด รู้ว่าเขาต้องอดทนกับอารมณ์ที่แปรปรวนของเธอ แต่ตอนนี้มีกำแพงใจที่เธอสร้างขึ้นมาตั้งแต่วันที่สูญเสียลูกไป หลายเดือนที่ผ่านมาเธอไม่เคยทำใจได้เลย ถึงแม้ ณ เวลานั้นลูกจะยังไม่เป็นรูปเป็นร่างก็ตาม เธออยากแต่งงาน แต่เขาไม่พร้อม เธออยากมีลูก แต่เขาไม่พร้อม เขาบอกให้เธอรอ แต่เธอไม่อยากรอ.....
"เฮ้อ! ไม่อยากไปเลย พี่ต้องคิดถึงอีฟมากแน่ๆ เราไม
