"ชู่ว์...โอบเอื้อเสียงเบาๆ นะ เดี๋ยวคุงแม่ตื่ง เมื่อคืงคุงแม่ทำงางดึก คุงแม่ต้องพักผ่อง" ไออุ่นกับโอบเอื้อช่วยกันห่มผ้าให้คนเป็นแม่ที่ผล็อยหลับไปบนโต๊ะทำงานที่เต็มไปด้วยกระดาษแผ่นใหญ่และอุปกรณ์เขียนแบบ
"เอื้อยู้ เยาออกไปหาเอิงเอยกังเถอะพี่ไออุ่น เอื้อเปงห่วงน้อง" โอบเอื้อทำเสียงกระซิบกับไออุ่น ก่อนจะค่อยๆ ย่องออกมาอย่างเบาและเงียบที่สุด กลัวว่าจะทำให้คนเป็นแม่ตื่น
"ปิดประตูเบาๆ" ไออุ่นว่า ค่อยๆ ช่วยกันปิดประตูอย่างเบามือ
"พี่ไออุ่นดูนั่ง เอิงเอยกำยังเปงอังตะยาย" ทันทีที่หันหน้าออกสู่ระเบียงโอบเอื้อก็พลันเห็นเอิงเอยอยู่กับผู้ชายแปลกหน้า
"เยาต้องยีบไปปกป้องเอิงเอย" ไออุ่นว่า
"เอิงเอย" ไออุ่น โอบเอื้อ ส่งเสียงเรียกเอิงเอยด้วยความร้อนใจ เท้าเล็กๆ เร่งฝีเท้าวิ่งเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วงน้อง
"นายเปงใคร เข้ามาในอาณาเขตของพวกเยาได้ยังไง" ไออุ่นกางแขนออกกว้าง ยืนเผชิญหน้าคนตัวสูงอย่างไม่หวั่นเ
