Chapter 7 | ลุ่มหลง
1434 คำ
“ลูบดูสิ”
“รินทร์ทำได้เหรอคะ”
“ได้สิครับ ลูบมันช้า ๆ นะ”
“มะ...มันแข็ง” คนตัวเล็กใช้มือลูบลำกายเขาผ่านเนื้อผ้าที่ปกปิดอยู่
“มันชอบคุณนะ”
“คะ”
“คุณชอบหรือเปล่า”
“ถะ..ถามอะไรเนี่ย”
“…..”
“แบบนี้คือ... คุณกำลังต้องการรินทร์แล้วเหรอคะ”
“ใช่...อยากเข้าไปแล้ว” เขาก้มมองหว่างขาของคนตัวเล็กแล้วแทรกนิ้วลึกเข้ามาในร่องรักสีหวานอันชุ่มฉ่ำ
“อื้อ...” นิ้วแกร่งเกลี่ยวนในความฉ่ำเยิ้มก่อนกระตุกช้า ๆ เพื่อปลุกเร้าคนตัวเล็กอย่างจงใจ
“เป็นไง รู้สึกดีบ้างไหม”
“ระ...รินทร์อายนะ”
“ทำให้ผมบ้าง”
“ทะ...ทำอะไรคะ”
เขาจับมือของคนตัวเล็กมาวางที่ลำกายตัวเองอีกครั้ง ซึ่งเธอที่เห็นแบบนั้นก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ชักดึงมือกลับมา ท่อนเนื้อแข็งเกินมือไม้ของคนตัวเล็กในอ้อมกอด มือของเธอสั่นเทาหากก็อยากรู้อยากลอง ลูบไล้เขาเบา ๆ ทั้งที่มันยังคงเป็นมังกรยักษ์ที่ซ่อนในร่มผ้า
“ใหญ่มากเลยค่ะ มันใหญ่จนเห็นมาหลายครั้งก็ยังไม่ชิน”
“ผู้หญิงชอบที่มันใหญ่นะ อยากกินคุณแล้ว” ไม่ว่าเปล่าเขาจูบลงมาที่ปลายถันแสนละมุน จูบซับรุนแรงทั้งสองข้างสลับกันจนปลายถันเปียกชุ่มไปด้วยลิ้นร้อนของเขา ก่อนที่จะย้ายต่ำลงไปเรื่อย ๆ ไต่ลงมายังเนินหน้าท้องแบนราบชวนน่าหลงใหล
มือแกร่งแยกเรียวขาของคนตัวเล็กออกก่อนจะแทรกไปอยู่ตรงกลาง เขาก้มลงหาชั้นในตัวบางและตอนนี้ก็เปียกฉ่ำไปด้วยน้ำหวานสีใส เขาเกี่ยวมันทิ้งไปอย่างชำนาญ ฉกจูบลงไปแทนอย่างไม่รีรอฟังเสียง
“อ๊ะ...” คนตัวเล็กร้องเสียงหลงเพราะครั้งแรกกับสัมผัสแปลกใหม่ ลิ้นร้อน ๆ นุ่มละมุนกำลังเกลือกกลิ้งอยู่บนร่องรักสีหวาน เขาดูดซับอยู่ไม่หยุด คนตัวเล็กกอบกุมผมเขาแน่นพลั้งเผลอดึงรั้งเขาเข้าหา
“อ๊า...หวานมาก” เขาครางเสียงพึงพอใจแล้วแยกร่องน้ำหวานออกก่อนแทรกลิ้นเข้ามาดูดดื่มจนร่างคนตัวเล็กดิ้นเร่า ๆ ไปมา ลิ้นร้อนฉ่าฉกดูดกินน้ำหวานอย่างมูมมาม คนตัวเล็กปรารถนาเขามากจนส่งความฉ่ำเยิ้มออกมาต้อนรับเขาอยู่ไม่ขาด เธอหายใจถี่รัวเพราะทั้งเสียวซ่านและร้อนแรงแทบคลั่งจากลิ้นของเขา เขาซุกหน้าอยู่กับมวลน้ำหวานนั้นเนิ่นนานจนแทบไร้เรี่ยวแรงจะดิ้น
เขาคลั่งความหวานของคนรักจูบซับคนตัวเล็กไปทั้งตัว ให้ความสุขเธอด้วยจูบร้อนแรงจนหญิงสาว ‘เสร็จ’ ใต้ลิ้นเขานับครั้งไม่ถ้วน
“ชอบหรือเปล่า”
“คะ...ค่ะ” เสียงหวานของคนตัวเล็กฟังดูหอบกระเส่าแค่พอกระตุ้นเร้าเขา ความแข็งขึงตอนนี้เขาเองก็ต้องการปลดปล่อย
“ลูบผมสิ...”
“ค่ะ” คนตัวเล็กไม่ประสีประสา ลูบไล้เขาผ่านเนื้อผ้า เขาหยัดร่างแกร่งลุกขึ้นมา จัดการปลดเปลื้องกางเกงออกจนเหลือเพียงบางสิ่งที่กำลังผงาด ดูยิ่งใหญ่น่าเกรงขามแต่ก็ชวนให้คนตัวเล็กอยากลองทำอะไรเพื่อเขา
“ลูบแบบนี้” เขาจับมือนุ่มไปวางบนลำกายที่กำลังเหยียดยาวได้ที่ มันชอบเวลาที่คนตัวเล็กลูบไล้มัน กอบกุมแล้วกำมันรูดขึ้นลงไปมาตามจังหวะที่เขาควบคุมมือเธอไว้เป็นเชิงสอน คนตัวเล็กแก้มแดงและร้อนระอุไปทั้งตัว เธอชอบที่เขามีความสุขเพราะเขาก็ให้ความสุขกับเธอจนล้นเอ่อออกมานับครั้งไม่ได้
“อ๊า...” เขาปลดปล่อยออกมาจนมือน้อย ๆ ของคนตัวเล็กเปียกชุ่มไปด้วยน้ำสีขาวขุ่น เขาจึงยื่นมือไปหยิบทิชชูมาเช็ดทำความสะอาดให้เธอให้เรียบร้อย
“มะ...มีความสุขไหมคะ”
“ก็ต้องมีสิ แต่จะมามากกว่านี้ถ้าได้เข้าไปเชยชมในตัวคุณ”
“งะ...งั้นก็เข้ามาสิ”
พอได้ยินคนตัวเล็กพูดแบบนั้นเขาลุกขึ้นเดินไปที่ลิ้นชักหัวเตียงพร้อมกับหยิบถุงยางอนามัยออกมาหลายกล่อง
“ระ...รินทร์ขอทำให้คุณใหญ่ได้ไหมคะ รินทร์อยากทำ” เธอเอ่ยเสนอเป็นคนสวมใส่ถุงยางอนามัยให้คุณใหญ่ หลังจากที่เห็นเขากำลังหยิบถุงยางมาฉีกเพื่อสวมใส่
“เอาสิ” คุณใหญ่ขยับขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงโดยที่ไม่ลืมที่จะเลื่อนกางเกงลง ซึ่งเธอก็รีบขยับไปนั่งคร่อมเขา แล้วยื่นมือที่สั่นเทาไปรับถุงยางที่ฉีกแล้วออกมา
“ทำไมมือสั่นขนาดนี้เนี่ย” คุณใหญ่ยื่นมือมาจับมือของเธอที่กำลังสั่น เพราะหลังจากที่เห็นลำกายของเขาชัด ๆ แล้ว มันทำให้เธอกลัวมากจนควบคุมตัวเองแทบไม่ได้
“รินทร์ตื่นเต้นค่ะ มันสั่นเอง”
“ไม่ต้องตื่นเต้น ค่อย ๆ ดันมันเบา ๆ ลงมาเลย”
“.....” มือไม่รักดีของเธอก็ไม่ยอมหยุดสั่น จนคุณใหญ่ต้องมาจับมือของเธอไว้ แล้วช่วยเธอสวมใส่ถุงยางจนสำเร็จ “มันจะเข้ามาในตัวรินทร์ได้จริง ๆ เหรอคะ”
“ทำไม”
“มะ...มันทั้งใหญ่ แล้วก็ยาว”
“ครั้งแรกมันก็จะเข้ายากหน่อยต้องมีตัวช่วย” คุณใหญ่ขยับตัวยื่นมือไปเปิดลิ้นชักหัวเตียงอีกครั้ง แล้วหยิบเจลหล่อลื่นขึ้นมาหลายยี่ห้อยื่นมาให้เธอ
“ทำไมคุณใหญ่มีของแบบนี้คะ”
“เพราะผมเตรียมการไว้หมดแล้วไง แค่รอให้คุณพร้อมแค่นั้น แต่ผมว่าไม่ใช้มันน่าจะดีกว่านะ”
“.....” เธอมองหน้าเขาด้วยสายตาอึ้งแต่พูดอะไรไม่ออก หลังจากที่ได้ยินคำตอบจากปากคุณใหญ่
“ไม่ต้องทำหน้าอึ้งแบบนั้นเลย นอนลงเดี๋ยวผมขอเปิดทางก่อน”
“.....” เธอก็ค่อย ๆ ขยับตัวนอนลงตามที่คุณใหญ่บอก พร้อมกับใช้มือทั้งสองข้างปิดหน้าเอาไว้ด้วยความเขินอาย เพราะนี่เป็นครั้งแรกเลยที่เธอกับเขาทำอะไรกันแบบนี้
“อ๊ะ...” เธอเผลอร้องออกมาเสียงดังจนต้องรีบใช้มือปิดปากเอาไว้หลังจากที่คุณใหญ่ใช้มือจับที่ขาของเธอ
“ตกใจอะไรขนาดนั้นคนดี” เขามองคนด้านหน้าด้วยความเอ็นดูแล้วดันขาคนตัวเล็กออกจากกัน
“นอนดี ๆ ไม่ต้องเกร็ง แล้วอ้าขาออก” คนตัวเล็กทำตามที่เขาบอกโดยการขยับลงมานอนลงเตียงนอนนุ่ม พอแผ่นหลังแนบลงบนที่นอน นาทีนั้นเธอก็ข่มความตื่นเต้นเอาไว้ไม่ไหว อาการเก้ ๆ กัง ๆ ไม่รู้จะวางมือไม้ไว้ตรงไหน จะจัดท่านอนของตัวเองยังไง เธอกำลังจะทำอะไรกันแน่ นี่สินะอาการที่เรียกว่าตื่นเต้น ทำไมมันกล้า ๆ กลัว ๆ แบบนี้
คนตัวเล็กคิดอย่างว้าวุ่นใจ ทุกอย่างมาถึงขั้นนี้ก็คงถอยหลังไม่ได้ เพราะเขาจัดการกับเสื้อผ้าของเขาออกจนหมดจนตอนนี้สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าคือร่างกายของชายหนุ่มที่สูงใหญ่งดงาม กล้ามเนื้อที่เป็นระเบียบและดูแข็งแรงสมส่วน ช่วงบ่ากล้าแกร่ง แผงอกที่พาให้ใจเธอสั่น ถึงเธอจะเห็นหลายครั้งแล้วแต่มันก็ไม่ชินอยู่ดี หน้าเธอแดงซ่านขึ้นทันควันเมื่อสายตาไปหยุดอยู่ที่จุกนมของชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็น ‘คนรัก’ ต่อไปเธอสามารถเรียกเขาว่าคนรักได้เต็มปากแล้ว
คนตัวเล็กรู้สึกร้อนไปหมดเมื่อเขาขยับเข้ามาใกล้ชิดจนสัมผัสได้ถึงไอร้อนของความปรารถนาที่เราทั้งสองมีความต้องการกันและกัน ใบหน้าหล่อเหลายิ้มบาง ก่อนก้มเข้ามาประชิด
“ผมจะเข้าไปแล้วจริง ๆ นะ”
พอเขาถามคนตัวเล็กมาแบบนั้นใจของเธอก็สั่นระรัวมากกว่าเก่าเป็นหลายเท่า ซึ่งเขาก็ขยับไปจูบบริเวณหน้าฝากเธอเบา ๆ
“ถ้าเจ็บก็หยิกผมมาได้เลย”
“ทะ...ทำแบบนั้นคุณใหญ่ก็ต้องเจ็บสิคะ”
“ผมทนได้”
“ไม่ทำ รินทร์จะไม่มีทางทำคุณให้เจ็บเด็ดขาด”
“จะทำให้ผมลุ่มหลงคุณไปถึงไหนเนี่ย...วารินทร์”
- ผู้เขียน
