มองหน้าแม่ยาย เควินรอเวลานี้มานาน ถึงตอนนี้นางรำเพยไม่ขัด รีบอุ้มร่างจ้ำม่ำมาส่งให้คนเป็นพ่อ
“คามินลูกพ่อ”
เควินรับลูกชายมาอุ้ม กอดร่างจ่ำม่ำเอาไว้แน่น น้ำตาไหลพรากออกมาเพราะความซาบซึ้งตื้นตันใจที่ได้กอดแก้วตาดวงใจของพ่อ จากนี้ไปเด็กคนนี้จะเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเขา... เขาจะให้อนาคตที่ดีที่สุดกับลูกคนนี้
น้ำอ้อยแอบมองภาพของพ่อกำลังอุ้มลูกทั้งน้ำตา หล่อนเดินออกมา หลังจากซ่อนตัวอยู่หลังบานประตู แอบมองดูเหตุการณ์ที่หน้าบ้าน ได้รู้... ได้เห็นทุกอย่าง ทำเอาน้ำตาซึมออกมาคลอเบ้า
“ลงเอยกันได้ด้วยดี... งั้นคืนนี้ต้องฉลอง”
ลุงยอดนึกครึ้มอกครึ้มใจ วันนี้ได้เป็นพ่อตาเศรษฐีไร่อ้อยสมใจ
“งั้นคืนนี้ค้างที่นี่นะเควิน”
ลุงยอดรีบชวน
“อยากค้างที่สุดครับ แต่ไม่รู้ว่าน้ำอ้อยจะอนุญาตไหม”
เขามองหน้าแม่ของลูก น้ำอ้อยรีบตอบ
“อยากค้างก็ค้างสิคะ... ไม่มีใครว่า... แต่ต้องนอนนอกห้องนะคะ”
หล่อนนึกอยากแกล้ง
“
