บทที่8

835 คำ

หลังเลิกเรียนลูกชุบตัดสินใจมาเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้า เพราะไม่อยากกลับไปอยู่ห้องแบบเหงาหงอย ยอมรับว่าตั้งแต่ที่ได้ยินปรมะตอบตกลงอาจารย์คนนั้น ว่าจะไปทานอาหารกลางวันด้วยกัน และเทนัดเธออย่างเลือดเย็น สมองหญิงสาวก็เอาแต่ครุ่นคิดถึงเรื่องเหล่านั้น แต่สิ่งที่ทำให้ลูกชุบต้องมาเดินเตร็ดเตร่ดูนั่นดูนี่แก้เซ็ง เป็นเพราะปรมะเงียบหายไป ไม่มีแม้แต่ข้อความส่งมาบอกกล่าว ว่ายกเลิกนัดตอนเที่ยงให้เธอรู้เลย แต่ที่ทำให้ลูกชุบอยากรู้และไม่สบายใจจริงๆ นั่นก็คือ ปรมะกับอาจารย์คนนั้นรู้จักกันมาก่อน สนิทกันมากใช่ไหม ถึงได้กล้าจับมือถือแขน และเรียกปรมะด้วยชื่อเล่นต่อหน้านักศึกษาแบบนั้น "โอ๊ย!" เพราะมัวแต่คิดอะไรเพลินๆ สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ทำให้หญิงสาวชนเข้ากับอะไรบางอย่าง จนเซมาด้านหลังแทบล้มลงไป ยังดีที่มีมือมาคว้าตัวเอาไว้ได้ทัน รั้งร่างบางเข้ามาแนบกาย "เป็นอะไรไหมครับ" เสียงทุ้มเอ่ยถาม เรียกคนที่ตกใจ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม