ความหงุดหงิดไม่พอใจ สะสมมาตั้งแต่เริ่มทานอาหารจนทานเสร็จ ปรมะแทบไม่มีอารมณ์ทานอาหารด้วยซ้ำ เพราะเอาแต่มองลูกชุบสนทนากับต้น
ดูเหมือนทั้งคู่จะสนิทสนมกันเกินเหตุจนน่าหมั่นไส้ พานให้ทานอะไรไม่ลงเอาเสียเลย แม้กระทั่งตอนนี้ที่กำลังจะกลับ ต้นยังคงร่ำลากับลูกชุบ จนปรมะต้องข่มอารมณ์ไว้ นับหนึ่งถึงสิบในใจไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
และที่ทำให้ปรมะหงุดหงิดมากที่สุด คงเป็นเพราะลูกชุบก็สนทนาตอบกลับต้นเช่นกัน คุยกับผู้ชายคนอื่นเหมือนที่ตรงนี้ไม่มีเขานั่งอยู่
"ผมขอเบอร์น้องลูกชุบหน่อยได้ไหมครับ" ลูกชุบอึกอักไปชั่วครู่ ส่วนปรมะนั้นหน้าตึงขึ้นมาทันควัน หันขวับมองลูกชุบตาขวาง โรสที่นั่งสังเกตการณ์ก็อมยิ้มออกมา
"นี่อย่าบอกนะคะ ว่าต้นหลงเสน่ห์ความน่ารักของลูกชุบเขาให้แล้ว เพราะขนาดอาจารย์ยังคิดว่าลูกชุบน่ารักเลยค่ะ จริงไหมคะพี่เสือ" หันมาเติมเชื้อไฟใส่คนที่นั่งอยู่ข้างกัน ใบหน้าปรมะตอนนี้บอกบุญไม่รับเลยจริง
