เมื่อเข้ามาในห้องนอน ปรมะลากลูกชุบมายังเตียงนอน เหวี่ยงร่างบางลงบนเตียงจนหญิงสาวจุกเล็กน้อย ก่อนชายหนุ่มจะยืนมองด้วยสายตาเกรี้ยวโกรธโมโห
"ถอดชุดออกสิ แล้วมาทำหน้าที่นางบำเรอให้ฉัน"
"คุณมันบ้า"
"ก็เธอนั่นแหละที่ทำให้ฉันเป็นบ้า ถอดเสื้อผ้าออก!!" เอ่ยสั่งเสียงดัง ในขณะที่มือก็จัดการเสื้อผ้าของตัวเองเช่นกัน
ลูกชุบน้ำตาคลอเบ้า มือที่สั่นเทาค่อยๆ ยกมือขึ้นมาปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากร่างกาย แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ดั่งใจ คนใจร้ายจึงเป็นคนกระชากชุดนักศึกษา ออกจากร่างงามเสียเอง จนผิวขาวเกิดรอยแดงจากการเสียดสีของเนื้อผ้า
"จำเอาไว้ว่าเธอคือของฉัน อย่าแรดไปอ่อยผู้ชายคนไหน"
"ชุบไม่ได้อ่อย ชุบกับพี่ต้นไม่ได้เป็นอะไรกัน คุณกับอาจารย์โรสต่างหากที่มีอะไรกัน"
"อย่าดึงคนอื่นมาเกี่ยว และอย่ามาเรียกชื่อมันให้ฉันได้ยิน เพราะมันจะยิ่งทำให้ฉันอารมณ์เสียมากขึ้น"
พูดจบก็ประกบริมฝีปากบดขยี้เรียวปากของลูกชุบ รุนแรง
