ครืด ครืด ครืด
“ว่าไงอานนท์” มือถือเครื่องหรูของอคินดังขึ้นในขณะที่เขากำลังขับรถกลับบ้าน หลังจากที่ไปรับสามีของข้าวฟ่างที่สนามบินและไปส่งพวกเขาหาลูกสาวที่โรงพยาบาล
“เจ้านายต้องรีบบินไปสิงคโปร์ด่วนเลยครับ” น้ำเสียงร้อนรนของเลขาหนุ่ม ทำให้อคินรีบถามปลายสายกลับไปทันที เพราะเวลานี้ถ้าไม่สำคัญจริง ๆ เลขาหนุ่มจะไม่โทรมารบกวนเขาเด็ดขาด
“มีเรื่องอะไร”
“เกิดปัญหาที่บริษัทย่อยสิงคโปร์อีกสาขาหนึ่งแล้วครับ”
“ผมยังไม่อยากไปตอนนี้” เพราะมีเรื่องต้องกลับไปเคลียร์กับพราวฟ้า ถ้าเกิดจะไปจริง ๆ เขาก็อยากจะพาพราวฟ้าไปด้วยกัน ไม่อยากปล่อยให้เธออยู่บ้านตามลำพัง
“แต่เรารอไม่ได้แล้วนะครับ ถ้าขืนช้ากว่านี้ผู้ถือหุ้นอาจจะไม่พอใจเจ้านายก็ได้นะครับ”
“โอเค จองตั๋ว ผมจะกลับไปเก็บของก่อน”
“ครับ”
รถสปอร์ตของอคินขับเคลื่อนเข้ามาภายในบ้านที่ปิดไฟมืดสนิท คิ้วเข้มขมวดกันเป็นปมเมื่อไม่เห็นรถของพราวฟ้าจอดอยู่ มือหนาร
