“เป็นไงวะไอ้ปราบ เดี๋ยวนี้ตามเมียต้อย ๆ เลยนะโว้ย ได้ข่าวว่าไม่ห่างเมียเลย สงสัยแกแพ้พนันแล้วว่ะ” พอเจอหน้ากันปองภพก็รีบเอ่ยทักทายด้วยประโยคเหน็บเพื่อนทันที
“แกรู้ได้ไงว่าฉันตามเมียต้อย ๆ ให้คนสะกดรอยตามเหรอวะ”
“มีเงินจะทำอะไรก็ได้ แกเตรียมเสียเงินล้านให้ฉันเถอะว่ะ”
“สองคนนี่พนันกันเหมือนเด็ก ๆ” ดวงขวัญส่ายหน้าไปมากับความคิดของสองหนุ่ม
“ขวัญรู้ได้ไงว่าเราพนันกัน” ปราบหันไปมองหน้าเพื่อน ก่อนจะถึงบางอ้อ
“แกนี่ปากมอมจริง ๆ” ปราบกรอกเหล้าเข้าปากก่อนจะถอนใจแรง ๆ
“ขวัญไม่ใช่คนอื่นคนไกลเสียหน่อย” ปองภพเอ่ยขึ้น ก่อนจะมองหน้าเพื่อน
“แล้วแกเป็นอะไรนักหนา มาถึงก็กรอกเหล้าเข้าปากไม่หยุด”
“เหนื่อย ๆ เบื่อ ๆ แต่งงานแทนที่จะสุขสงบที่ไหนได้ต้องพาเมียไปทำโน่นทำนี่ ยายป่วยเข้าโรงพยาบาลอีก”
“นึกว่าแกเต็มใจไป”
“เต็มใจอะไรล่ะ ตกกระไดพลอยโจนต่างหาก นี่ก็มีเมนส์ จะจับรวบหัวรวบหางก็ไม่ได้”
“ฉันว่าที่แก
