เขาโคตรอยากจะบ้าตาย!
เห็นค่าคนที่มีค่าที่สุดในชีวิตก็ตอนไม่มีเธอ เขามันงี่เง่าเอง
“พลอย น้องพลอยคะ” เขาเรียกเธออยู่หน้าประตู วันนี้เธอก็ทำเหมือนเดิม ใช้สายยางฉีดน้ำไล่เขาเหมือนหมูเหมือนหมา แต่ปราบเหนือชั้นกว่า เขาใส่เสื้อกันฝนแถมยังมีร่มคันใหญ่กางเอาไว้
พลอยฟ้าเม้มปากเหมือนขัดใจในขณะที่ปกรณ์ฉีกยิ้มกว้างส่งมาให้
“กลับไปได้แล้ว” เธอโกรธเขาจริง ๆ ที่เขาทิ้งไปหมั้นกับคนอื่น แม้ปกรณ์จะมาขอโทษบอกให้เธอให้โอกาส แต่เธอขอตัดสินใจเอง และปกรณ์ก็ไม่ได้ว่าอะไร ปล่อยให้เธอจัดการกับปราบได้ตามแต่ใจต้องการ
“ไม่กลับ จะอยู่กับเมีย”
“เอ๊ะ! ใครเป็นเมียคุณไม่ทราบ เราหย่ากันแล้ว”
“ที่เธอท้องป่องนี่เพราะไปเล่นขายของมาเหรอ” เขาไม่สนใจคำว่าหย่าของเธอ
“อย่ามายุ่ง” พลอยฟ้าหน้างอใส่
“เปิดประตูให้ผัวหน่อย”
“เมียคุณคือคุณแก้วอัปสรโน้น หรือคุณดวงขวัญ ไม่ใช่ฉัน”
“ไม่ใช่ เมียฉันมีคนเดียวชื่อพลอยฟ้า” เขาหน้ามึน
