“ถึงแล้วครับคุณรินรดา”
เสียงคนขับรถของบริษัทที่ดังขึ้นนั่น ทำให้คนที่นั่งเหม่อใจลอยมาตลอดทางตั้งแต่กรุงเทพฯ ยันโคราชถึงกับสะดุ้ง
“เอ่อ... ถึงเร็วกว่าที่คาดเอาไว้อีกนะคะ” หล่อนยิ้มกลบเกลื่อนให้กับลุงวัยกลางคน ก่อนจะรีบคว้ากระเป๋าสะพายขึ้นมาคล้องไหล่
“ถึงไม่เร็วหรอกครับ รถติดตรงทางขึ้นเขาตั้งเกือบชั่วโมง”
“เอ่อ... เหรอคะ รินไม่ทันได้สังเกตน่ะค่ะ”
หล่อนก้าวลงไปจากรถ โดยมีสายตาแปลกใจของลุงคนขับรถมองตามไป
หญิงสาวยืนมองสถานที่พักซึ่งเป็นโรงแรมใหญ่มาก แบ่งโซนเป็นที่พักและห้องจัดการประชุมสำหรับการประชุมใหญ่อย่างเป็นสัดส่วน
“กระเป๋าครับคุณรินรดา”
ลุงคนขับรถยกกระเป๋าเดินทางออกจากท้ายรถมาวางไว้ให้ใกล้ๆ ตัว
“ขอบคุณค่ะ”
“ให้ผมช่วยลากกระเป๋าขึ้นไปส่งที่ห้องไหมครับ”
“อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะลุง กระเป๋าใบนิดเดียว เดี๋ยวรินลากไปเองค่ะ ขอบคุณนะคะ แล้วก็ขับรถปลอดภัยค่ะ”
“คุณรินรดาแน่ใจนะครับ” ลุงคนขับร
