ฐิติพัฒน์แบกร่างของคนเมามายขึ้นหลัง และเดินเข้ามาภายในบ้าน พิศสมรที่ยังไม่ได้ขึ้นห้องนอน เห็นเข้าพอดี
“ว๊าย ตายแล้วตาอัษ... หนูไหมเป็นอะไรไปน่ะ”
“คุณย่าไม่ต้องห่วงหรอกครับ ไหมแก้วไม่ได้เป็นอะไรมาก”
“คนจ้ายร้ายยยยย...” คนเมาโวยวายไม่ยอมสิ้นฤทธิ์
“นั่นหนูไหมเมาเหรอตาอัษ” สีหน้าของพิศสมรเต็มไปด้วยความตกใจ
“น่าจะดื่มตากีล่าเข้าไปเยอะน่ะครับ ก็เลยมีสภาพแบบนี้” เขาถอนใจออกมาอย่างอ่อนอกอ่อนใจ
“ไปทำอะไรให้หนูไหมเสียใจหรือเปล่า หนูไหมก็เลยไปดื่มมาหนักแบบนี้น่ะตาอัษ”
“ผมจะไปทำอะไรได้ล่ะครับ” ชายหนุ่มส่ายหน้าไปมา ก่อนจะพูดต่อ “ผมขอตัวพาแม่ตัวดีขึ้นห้องก่อนนะครับ ตัวหนักมาก”
“งั้นก็รีบไปเถอะตาอัษ แต่ต้องดูแลหนูไหมดีๆ นะ เข้าไปดุหนูไหมเด็ดขาด”
“คุณย่าเข้าข้างคนผิดหรือครับ”
“ย่าไม่ได้เข้าข้างใคร แต่ย่าแค่เข้าข้างหลานสะใภ้ของย่าเท่านั้นเอง ไปได้แล้ว เดี๋ยวหนูไหมก็อ้วกใส่หลังกันพอดี”
“ครับ”
