“อ่านแล้ว...ฉันอ่านแล้ว” เธอตั้งใจโกหก เพื่อจะดูปฏิกิริยาของเพื่อน แววตาและท่าทางราวกับมีเรื่องครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลาของเพื่อนทำให้เธอหมดหวังว่าจะได้เพื่อนกลับมา กอบกุลไม่ใช่อย่างที่เธอคิดจริง ๆ “เพราะจดหมายฉบับนั้นแหละ เพราะจดหมายฉบับนั้น”
“เขาเขียนอะไรบ้าง?” เพราะมันเป็นฉบับเดียวที่เธอยังไม่เคยได้อ่านน่ะสิ เธออดแค้นใจไม่ได้เลยทีเดียว
“ก็...จดหมายบอกรักธรรมดา...เจ้าของจดหมายสารภาพรักกับฉัน...” เธอรู้แค่นั้น แค่หัวจดหมาย แต่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นจดหมายจากใครและเขียนขึ้นเมื่อไหร่ “ไม่รู้สิ มันอาจจะเป็นการกลั่นแกล้งกันก็ได้”
“เรื่องจริง!” กอบกุลแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาโดยไม่รู้ตัว “มันเป็นเรื่องจริงแน่ จดหมายนั่นต้องเขียนออกมาจากความรู้สึกจริง ว่าแต่ ทำไมมันถึงเปื้อนเลือดล่ะ”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน หรือเขาจะกรีดข้อมือตัวเอง เขาอาจจะเป็นโรคจิตก็ได้นะ หรือไม่ก็สตอล์คเกอร์!”
“ไม่ใช่หรอกน่า! เ
