เช้าวันนี้...อากาศค่อนข้าวเย็นทีเดียว บัวบูชาตื่นตั้งแต่ตี 3 เพื่อจะลงมือทำขนมเหมือนเช่นทุกวันที่ผ่านมา สามสี่ปีมานี้ ถือว่าเธอเป็นตัวหลักของงานเลยก็ว่าได้ เพราะขนมส่วนใหญ่ที่นำไปขายที่แผงในตลาด ล้วนแล้วแต่เป็นฝีมือของเธอทั้งสิ้น ส่วนมารดาของเธอมีหน้าที่ขายเพียงอย่างเดียว
เธอทำขนมเสร็จไปหลายอย่างแล้ว ตอนที่มารดาเข้ามาในครัวแล้วนั่งลงใกล้กับเธอ
“วันนี้แม่ไม่ไปนะ เบื่อพวกขี้เม้าท์”
“ไม่เป็นไรแม่ เดี๋ยวบัวไปขาย”
“แกไม่อายเขาเหรอ”
“อายทำไมคะ ทำมาหากินสุจริต” เธอแสร้งทำเป็นแข็งแรงดีเพื่อให้มารดาหายห่วง “ใครอยากพูดอยากเม้าท์อะไรก็เม้าท์ไปเถอะค่ะ บัวไม่สนหรอก”
“เฮ่อ...” บัวแดงถอนหายใจออกมาราวกับมีเรื่องกลัดกลุ้มในใจที่ชวนอึดอัด “บัว...”
“คะแม่”
“ถ้าตลาดปิด จะทำยังไงต่อ”
“ก็หาที่ขายใหม่สิแม่ บัวไปติดต่อแผงขายของที่หน้าวัดไว้แล้วนะ พอดีมีแผงวางอยู่ เขาให้ขายได้แค่ช่วงเช้า แต่แถวนั
