“เตไม่รู้ว่าเขามีจุดประสงค์อะไรนะ มันอาจจะดีหรือร้ายก็ได้ บัวดูเองสิ”
เขาว่าพลางยื่นรูปถ่ายใบหนึ่งให้แก่เธอ บัวบูชารับมาถือไว้ แล้วค่อย ๆ มองภาพใบนั้นด้วยใจที่เต้นแรง
“อะ...” บัวบูชาตกใจแทบช็อค มือสั่นจนทำให้แก้วน้ำหล่นใส่ตัวเองจนเปียกไปทั้งตัว
“เฮ๊ยบัว! เป็นไงบ้าง เปียกหมดเลย”
“ไม่...ไม่เป็นไร...ไม่เป็นไร” เธอบอกด้วยใจสั่นรัว ขณะพยายามตั้งสติให้ได้ “มันอาจเป็นความบังเอิญก็ได้ บางทีเขาอาจไปอยู่ในที่นั้นพอดี”
“บัวอยากดูอีกมั้ยล่ะ ผมมีหลักฐานอีกเยอะเลยนะ แต่อยู่บนห้องนะ”
เธอนิ่งไปครู่ ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว เธอก็ต้องรู้ให้หมดสิ เธอต้องรู้ทุกอย่าง...
“ไปสิ”
“อืม” เตชินท์เดินนำบัวบูชาออกจากคอฟฟี่เล้าจ์ของโรงแรมแล้วเดินเคียงคู่กันไปหยุดยืนรออยู่ที่หน้าลิฟต์
ขณะลิฟต์ที่อยู่ติดกันประตูกำลังเลื่อนออก เผยให้เห็นผู้ที่อยู่ข้างในที่กำลังก้าวออกมา ซึ่งก็คืออิศรา อิศเรศและชายสูงวัยหุ้
