“วราลี!” อิศราปรามเพื่อนด้วยน้ำเสียงดุดัน สายตาขัดขุ่นและแฝงความไม่พอใจเอาไว้จนทำให้วราลียิ้มไม่ออกเพราะความผิดหวังซ่อนลึก นั่นเพราะเธอรู้สึกมาสักพักแล้วว่าเพื่อนที่เจ๋งที่สุดกำลังจะเปลี่ยนไป
“ทำไม ฉันพูดเรื่องจริง ไม่แน่นะ ป่านนี้ยัยนั่นอาจจผูกคอตายไปแล้วก็ได้!!”
“ออกไปได้แล้วลี” เขาพยายามใจเย็น แม้ใจจะร้อนรน เขาพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะไม่เกรี้ยวกราดใส่เพื่อน แม้ว่าเสี้ยวหนึ่งในจิตใจนั้นอยากจะบีบคอเพื่อนให้ตายคามือ “ออกไป...ขอเวลาครึ่งชั่วโมง แล้วจะรีบตามลงไป”
“อืม...” วราลียิ้มมุมปากด้วยความสะใจที่ยั่วโมโหจนอิศราเกือบจะเผยตัวตนออกมา “ฉันโทรให้ร้านดอกไม้เอาดอกบัวไปส่งที่สุสานแล้วนะ ดอกบัวจำนวน 999 ดอกที่เราจะเอาไปวางที่สุสานของต้นไง”
อิศรานิ่งงัน ก่อนจะเดินมาหาวราลีแล้วดันร่างเธอออกจากห้องแล้วปิดประตูปัง
“เฮ่อ...” เขาถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำแล้วแช่ร่างอยู
