"อึกอืม..." มีนรีบเอามือปิดปากของตัวเองเมื่อจู่ๆ ก็รู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมา หลายวันผ่านมานี้เธอรู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปจากที่เคยกินได้เยอะก็กลับมากินได้น้อยลงของอะไรที่เธอเคยชอบกินกลับกลายเป็นว่าเธอไม่ชอบเลย แถมยังมีความรู้สึกที่แปลกไปคือเธอชอบเบื่ออะไรง่ายๆ โดยเฉพาะงานที่กำลังทำอยู่ทั้งที่เธอเป็นคนชอบทำงาน
หลายๆ อย่างเปลี่ยนไปจนเธอแอบคิดไปว่าเพราะเธอเครียดมากเกินไปหรือเปล่าเลยทำให้กลายเป็นแบบนี้
"กินน้ำส้มสักหน่อยจะได้สดชื่น" เดินมาหาเพื่อนสนิทพร้อมกับแก้วน้ำส้ม
"ขอบใจนะ"
"ไหวหรือเปล่าเนี่ยเธอหน้าซีดอีกแล้วนะ เมื่อเช้าหน้าตายังดีๆอยู่แท้ๆ"
"คิดว่าไหวนะ"
"แล้วนี่เธอไปหาหมอมาบ้างหรือยัง?"
"ยังเลย ฉันคิดว่ามันคงไม่ได้เป็นอะไรมากเดี๋ยวก็หายก็เลยไม่ได้ไป"
"นี่ไง ตัดสินใจเองแบบนี้นี่ไงเธอถึงไม่หายสักทีเนี่ย"
"....."
"กินน้ำส้มซะสิจะได้สดชื่น"
"อึก..." ทันทีที่กำลังจะยกแก้วน้ำส้มข
