โรงพยาบาลเอกชน...
มีนคลอดลูกออกมาและใช้วิธีการผ่าเพราะเด็กค่อนข้างตัวใหญ่ไม่สามารถคลอดเองได้ และเธอก็ได้ตั้งชื่อลูกของเธอว่า ปอร์เช่ ตามยุคสมัยที่กำลังเปลี่ยนไป
และคนที่มาดูแลเธอระหว่างที่อยู่โรงพยาบาลก็คือหนูนา
"เจ็บมากป่ะคลอดลูกอ่ะ"
"ตอนคลอดฉันไม่รู้สึกหรอก แต่ตอนที่คลอดออกมาแล้ว หมดฤทธิ์ยาแล้วนี่แหละถึงได้เจ็บ ปวดจนตัวชาเลยล่ะ เจ็บแผล" มีนพูดเสียงแหบๆ เบาๆ คำพูดก็ไม่สามารถพูดปะติดปะต่อกันยาวๆ ได้ เพราะยังไม่มีแรงมาก และก็ยังขยับตัวไม่ได้มากด้วย
"เธอดูหลานสิน่ารักน่าชังเชียวแก้มตุ่ยเลย แก้มอมชมพูด้วยขาวเหมือนเธอเปี๊ยบ"
"เด็กน้อยยังเปลี่ยนไปอีกเยอะ ยังบอกไม่ได้หรอกว่าแกจะเหมือนใคร"
"เห็นแบบนี้แล้วฉันทำไมรู้สึกโมโหอดีตแม่ผัวของเธอจังนะ ดูสิเนี่ยหลานฉันน่ารักขนาดนี้ แต่ก็ดีแล้วล่ะจะได้ไม่ต้องมีใครมาแย่งหลานของฉันไป"
"ช่างเขาเถอะหนูนา ป่านนี้เขาก็คงจะได้อุ้มหลานของเขาแล้วล่ะ"
