มาหยา Talk
ฉันเลี้ยงลูกมาคนเดียวจนกระทั่งตอนนี้เจ้าปอร์เช่ของฉันอายุได้เจ็ดขวบแล้ว เกือบสิบปีที่ฉันไม่ได้ติดต่อกับคุณติณภพเลย และเขาก็ไม่ได้รู้ว่าฉันมีลูกกับเขาหลังจากหย่าในวันนั้น
มันไม่น่าจะเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ที่เราจะไม่เจอกันเลยในระยะเวลาเกือบสิบปีนี้ เพราะในเมื่อเขาเองก็ทำงานเป็นผู้บริหารฉันเองตอนนี้ก็ได้ทำงานเป็นผู้บริหารแล้วซึ่งบริษัทของฉันที่ก่อตั้งขึ้นเป็นบริษัทเล็กๆ ไม่ได้ใหญ่โตอะไรแต่ผลตอบรับในแต่ละเดือนก็ค่อนข้างดีเลยล่ะ
ฉันเองก็ไม่ได้ข่าวคราวของเขาเลย ไม่ได้อยากจะสนใจมาตั้งแต่แรกแล้ว เพราะถ้าฉันมัวเอาเวลาไปยึดติดอยู่กับเขาฉันคงไม่มีทุกวันนี้ได้ แต่ฉันก็ยังยอมรับไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่หัวใจของฉันมันก็ไม่สามารถตัดเขาออกจากใจได้เลย ฉันยังคงเก็บเขาไว้ในความทรงจำเสมอถึงแม้ว่าเราจะไม่สามารถได้อยู่ด้วยกันแล้วก็ตาม
"แม่!"
"หะ หือ เรียกเสียงดังเชียวมีอะไรครับปอร์เช่"
"ปอร
