ฉันก็ยังคงแวะเวียนพาปอร์เช่มาหาแม่ของคุณติณภพอยู่บ่อยๆ เพราะเข้าใจความรู้สึกของคนแก่ที่อยากเจอหลาน ยิ่งได้มีเด็กน้อยๆ เข้ามาเพิ่มสีสันให้กับบ้านก็ยิ่งมีความสุขเข้าไปใหญ่ ทุกอย่างมันเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดีแท้ๆ ถ้าฉันไม่ต้องมาเจอกับใครบางคนอีก
"เอ้า? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ"
"จีรณา..." ถึงผู้หญิงคนนี้จะเปลี่ยนไปมากแต่ฉันก็ยังจำเธอได้ แววตาที่เธอจับจ้องฉันในวันนั้นฉันยังจำมันได้ดี
ว่าแต่ผู้หญิงคนนี้มาทำไมที่นี่อีก ฉันจำได้ว่าเพราะมีปัญหากันจนทำให้แม่ของคุณติณภพเป็นแบบนี้ แล้วผู้หญิงคนนี้ก็ไม่เคยกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย
ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะมีความใจกล้าขนาดนี้
"อย่าบอกนะว่าเธอกลับมาคืนดีกับพี่ติณ?"
"นั่นมันเรื่องของฉันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณเลย"
"ก็จริง แต่ก็อย่างว่าแหละเนาะ คนเรามันหาของใหม่กินไม่ได้ก็เลยต้องย้อนกลับมากินของเก่าแบบนี้"
"แหม เจอหน้ากันในรอบหลายปีคุณก็ยังไม
