มีนอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่หลายวันเพราะต้องรักษาตัว พอกลับมาอยู่ที่บ้านผมก็ต้องคอยดูแลเธอต่อเพราะเธอยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้มาก แผลภายนอกไม่ค่อยมีอะไรมากมายแต่ภายในของเธอที่ฟกช้ำต้องในระยะเวลาในการรักษาค่อนข้างนาน
และแน่นอนว่าตอนนี้เธอยังไม่สามารถกลับไปทำงานต่อได้ เพราะร่างกายยังไม่หายดี ถึงเธอจะยังดื้อแต่ผมก็ต้องขัดใจเธอเรื่องนี้
“อืม…”
“เป็นอะไรมีน?”
“ฉันแค่ลองขยับตัวน่ะ เลยเจ็บตรงท้อง”
“บอกแล้วไงว่าอย่าเพิ่งขยับตัว เจ็บมากหรือเปล่าเนี่ยมีน”
“ไม่เท่าไหร่ค่ะ เจ็บแค่ตอนขยับตัว ตอนนี้หายเจ็บแล้วล่ะ”
“เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จมาทำแผลกันนะ คุณจะอาบเองหรือว่าจะให้ผมพาไป”
“ฉันอาบเองดีกว่าค่ะสะดวกกว่า”
“งั้นผมจะเตรียมยาไว้ให้นะมีน”
“ค่ะ”
มีนเธอพอจะขยับตัวเองได้อยู่บ้าง แต่ก็ไม่มาก เรื่องอาบน้ำก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคอะไร แต่ผมก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี
ผ่านไปสักพัก…
“ต้องทายาอะไรอีกล่ะคุณ แผลที่โ
