“เมื่อกี้คุยอะไรกับมัน?”
คำถามจากคนตัวสูงที่เดินข้างกันที่อยู่ๆก็พูดขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยทำให้ฟ้าลดาหันขวับไปมอง ก่อนที่คิ้วเรียวสวยจะขมวดย่นเข้าหากันแทบผูกเป็นโบรักสีดำเพราะไม่เข้าใจว่าคนถามกำลังพูดเรื่องอะไร และหมายถึงใคร
พี่เจ้าคุณ?
อ่า... ก็น่าจะใช่แหละ คนที่เธอคุยด้วยเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาก็มีแค่เขากับรุ่นพี่สถาปัตย์
“เมื่อกี้...” พูดยังไม่ทันจบประโยคคนหน้าหล่อที่ชอบทำหน้านิ่งก็พูดแทรกขึ้นมาซะก่อน เป็นคำถามเดิมที่เขาเคยถามเธอก่อนหน้านั้น
“คุยอะไรกับมัน”
“คุยอะไร? กับพี่เจ้าคุณน่ะเหรอ?” ถามเพื่อความมั่นใจ
“รู้จักชื่อมันด้วย?”
“ก็พี่เขาบอก แล้วเป็นไรทำไมต้องทำเสียงดุแบบนั้นด้วย”
ฟ้าลดาเอียงหน้ามอง เม้มปากเม้มเป็นเส้นตรงเมื่อเห็นท่าทางหงุดหงิดของสอง เธออยากจะเข้าข้างตัวเองว่าสองกำลังหึงเธอกับพี่เจ้าคุณ แต่เพราะสถานะของเราสองคนเป็นแค่เพื่อนสนิทจึงต้องตัดความคิดเพ้อเจ้อของ
