EP.12 | ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย
ปันปันนิ่งเงียบไปมือเรียวยกขึ้นมาปิดปากไม่ให้เสียงสะอื้นไห้ดังเล็ดลอดออกไป แต่กระนั้นร่างกายที่สั่นเทาของเธอก็ทำให้อีกฝ่ายรับรู้ได้อย่างง่ายดาย
"เฮียขอโทษ"
"ฮะ...เฮียกลับไปเถอะค่ะ" ปันปันพยายามควบคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้
"มีเด็กขี้แงร้องไห้อยู่เฮียจะทิ้งไว้คนเดียวได้ไง" พูดจบศิลาก็ช้อนร่างบางขึ้นมาไว้บนอ้อมแขนแกร่ง ใบหน้าหวานซบลงบนบ่าแกร่งทันทีเพื่อไม่ให้เขาเห็นสภาพน่าเวทนาของเธอ
"ฮึก!" ปันปันพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไห้ด้วยความยากลำบาก เพราะยิ่งเธอพยายามฝืนมันมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกกดดันมากขึ้นเท่านั้น ร่างบางรีบพลิกตัวหันหนีไปอีกฝั่งทันทีที่ถูกวางลงบนเตียง
"นอนเถอะ" ศิลาลูบศีรษะทุยจากทางด้านหลังด้วยความอ่อนโยน ในเมื่อตอนนี้เธอไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับเขา เขาก็ไม่อยากบังคับจิตใจเธอ ศิลาโน้มลงไปจูบลงบนศีรษะทุยเบาๆ มือหนาเอื้อ
