7Days(wed.) | น้องวันพุธลูกเจ้าของตลาด
844 คำ
ตลาดสดบ้านหนองน้อยเงิน ( 2 อาทิตย์ต่อมา)
เสียงพูดคุยกันระหว่างแม่ค้ากับลูกค้าในตลาดดังไปทั่ว แต่ก็เต็มไปด้วยความครึกครื้นเพราะวันนี้มีตลาดนัดประจำของทุกๆเดือนมาตั้งขาย เลยทำให้วันนี้ชาวบ้านต่างออกมาจับจ่ายใช้สอยซื้อของถูกกันเยอะ
“ป้าแจ่มวันนี้ขายดีหรือเปล่า” รินเจ้าของตลาดบ้านหนองน้อยเงินถามแม่ค้าร้านขายผักที่รู้จักกันมานาน
“ขายดีอยู่จ้าคุณนาย อันนี้จ๊ะค่าแผลงมื้อนี้(ขายดี” แม่ค้าร้านขายผักยื่นเงินแบงค์สีเขียว 3 ใบให้ผู้ติดตามที่มาด้วย แต่ก็ต้องแปลกใจเพราะดูเหมือนว่าวันนี้คุณนายเจ้าของตลาดจะเปลี่ยนผู้ติดตามแถมคนนี้ยังดูสาวและหน้าตาสะสวย น่ารักจนต้องมอง “มื้อนี้พาคนสอยใหม่มาเบาะจ้าคุณนาย (วันนี้พาผู้ติดตามใหม่มาเหรอคะคุณนาย) ”
“สวัสดีค่ะป้าแจ่มวันพุธเองค่ะ แจงสบายดีหรือเปล่าคะ”
พอถูกทักวันพุธก็รีบยกมือไหว้สวัสดีคนที่อายุเยอะกว่า ถึงแม้ว่าแม่ของเธอจะถือว่าเป็นคนที่มีหน้ามีตาในหมู่บ้านแต่เธอก็ไม่ได้ถือตัวอะไร อีกอย่างแต่ก่อนเธอกับแจงก็ไปมาหาสู่กันเป็นเพื่อนสนิทที่เล่นด้วยมาแต่เด็ก แถมเธอยังไปกินข้าวบ้านป้าแจ่มก็หลายครั้ง
“วันพุธ? ยัยหนูพุธเบาะ…ตายแล้วววว โตมาคืองามแถะจนป้าจำแทบบ่ได้ นางแจงมันสบายดีอยู่ หนูล่ะสบายดีบ่ลูก (วันพุธ? หนูพุธเหรอ…ตายแล้วสวยจนป้าจำแทบไม่ได้ แจงสบายดีแล้วหนูล่ะสบายดีหรือเปล่า)” แจ่มมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างอึ้ง ๆ นี่หรือเปล่านะที่เขาเรียกว่าสาวเมืองกรุงถึงได้สวยสะอาดตาแบบนี้
“พุธสบายดีค่ะ เดี๋ยวตอนเย็น ๆ พุธจะแวะไปหาแจงที่บ้านนะคะ”
“เดี๋ยวป้าบอกมันให้เด้อ (เดี๋ยวป้าบอกแจงให้นะ)”
“ขอบคุณนะคะป้าแจ่ม”
“พุธลูกไปได้แล้วยังเหลืออีกหลายแผลงเลย” รินรีบหันมาบอกลูกสาวที่กำลังเป็นจุดสนใจของคนทั้งตลาด
“ค่ะแม่…หนูไปก่อนนะคะป้าแจ่ม”
“แจ่มลูกสาวคุณนายเผิลเบาะคือผุงามแถะ แม่นคนที่ย้ายไปอยู่กรุงเทพฯ แต่น้อย ๆ แม่นบ่ (แจ่มใช่ลูกสาวคุณนายหรือเปล่าทำไมสวยจัง ใช่คนที่ย้ายไปอยู่กรุงเทพฯตั้งแต่เด็กใช่ไหม)”
หลังจากที่เจ้าของตลาดกับลูกสาวเดินออกไปแล้ว แม่ค้าที่สงสัยตั้งแต่ต้นก็กรู่เข้ามาถามแจ่มอย่างอยากรู้อยากเห็น
“แม่น (ใช่)”
……….
“บักเสือมึงชวนกูมาย่างตลาดเฮ็ดหยัง กูแฮงบ่มีเวลาเดี๋ยวมีคนไปจีบน้องพะพายแม่ค้าตำบักหุงกูก่อน (ไปเสือมึงชวนกูมสเดินตลาดทำไมว่ะ กูยิ่งไม่มีเวลาว่างเดี๋ยวมีคนไปตามจีบน้องพะพายแม่ค้าร้านส้มตำก่อนกู)” วิทย์บ่นเพื่อนสนิทที่กำลังดื่มน้ำในมือที่เพิ่งซื้อมาอย่างสบายใจ หลังจากที่มันไปลากเขามาจากบ้านตั้งแต่เช้า
“เว้าปานไปเฝ้าแล้วพะพายสนใจมึง กูเห็นตามจีบมาจนสิเฒ่าหน้าเขาหยังบ่ยากสิแนม (พูดอย่างกับว่าไปเฝ้าแล้วพะพายจะสนใจมึง กูเห็นมึงตามจีบจนจะแก่แล้วหน้าเขายังไม่อยากจะมอง)"
เสือพูดแซะเพื่อนสนิทอย่างสะใจ เขารู้ดีว่าวิทย์แอบรักพะพายลูกสาวร้านแม่ค้าส้มตำตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม จนตอนนี้จบมหาวิทยาลัยมีงานทำกันแล้วมันยังตามจีบอีกฝ่ายอยู่เหมือนเดิม ทั้งที่หญิงสาวไม่ได้มีท่าทีจะมีใจให้เพื่อนเขาคนนี้เลยสักนิด
"เว้าจั่งสิคือบ่เอาตีนมาเหยียบหน้ากูโลดมู่ (พูดแบบนี้ไม่เอาเท้ามาเหยียบหน้ากูเลยเพื่อน)"
"ได้ติ (ได้เหรอ)"
"บ่! เอ้านั่นแม่นคุณนายเจ้าของตลาดบ่ว่ะ พอดีเลยแม่กูใช้ให้ไปบอกข่าวบุญกฐินเผิล เดี๋ยวกูมาเด้อมึงถ่ากูอยู่นี้ก่อน (ไม่! นั่นมันคุณนายเจ้าของตลาดหรือเปล่า พอดีเลยแม่กูใช้ให้ไปบอกเรื่องบุญกฐิน เดี๋ยวกูมานะมึงรออยู่ตรงนี้ก่อน)"
วิทย์บอกเสือเสร็จก็เดินออกไปทันที ส่วนเสือที่ยืนรอก็ได้แต่ทำหน้าเซ็งหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมากดเล่น
"พี่เสือคะ"
แต่ดูเหมือนว่าความเซ็งของเขาจะถูกทำลายด้วยเสียงหวานของคนที่เข้ามาทักทาย
“ครับน้องหนูนา”
หนูนาหญิงสาววัยยี่สิบต้น ๆ ทำท่าทางเขินอายเพียงเพราะชายหนุ่มที่ตัวเองแอบปลื้มยิ้มหวานให้ตัวเอง เล่นเอายืนเขินอายจนตัวบิดไปมา
- ผู้เขียน
