Intro
ร่างบางในชุดเสื้อยืดสีขาวตัวบางกับกางเกงวอร์มกีฬา บนรองเท้ากีฬาแบรนด์หรูเดินเข้ามาภายในห้างสรรพสินค้าชั้นนำด้วยท่าทางทะมัดทะแมง ซึ่งเป็นบุคลิกที่ดูสวนทางกับใบหน้าหวานที่มีดวงตาคมโดดเด่นตามแบบฉบับสาวลูกครึ่งอย่างสิ้นเชิง
เคย์ล่าเดินมองไปตามร้านเสื้อผ้าแบรนด์หรูต่างๆ ที่เรียงรายกันให้เลือกชมด้วยความสนอกสนใจ จนไม่ทันได้มองกลุ่มชายในชุดดำที่เดินสวนทางมา
ปึก!
"โอ๊ย!...ขอโทษค่ะ" เคย์ล่าเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของแผงอกแกร่งที่เธอเดินชนเข้าเมื่อครู่นี้ด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด
"..." แอชตันมองใบหน้าหวานที่กล่าวคำขอโทษออกมาเพียงนิด เขาคงจะไม่รู้สึกหงุดหงิดเท่าไหร่ หากในมือเธอไม่ได้ถือไอศกรีมโคนเอาไว้ด้วย
"เสื้อคุณเลอะหมดเลย ขอโทษด้วยนะคะ" เคย์ล่าก้มหน้าขอโทษด้วยความรู้สึกผิด ขณะที่กำลังก้มหาสิ่งของที่พอจะเช็ดทำความสะอาดเสื้อให้ชายหนุ่มได้ แต่เพราะนิสัยชอบลุย และชอบความท้าทายของเธอ ทำให้เธอไม่ค่อยพกของจุกจิกพวกนั้นสักเท่าไหร่
"ถอยไป" แอชตันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ยิ่งเห็นท่าทีกระวนกระวายของเธอยิ่งรู้สึกขัดหูขัดตา หากที่นี่ไม่ใช่ห้างสรรพสินค้า เขาเองก็ตอบไม่ได้ว่าจะจัดการผู้หญิงน่ารำคาญแบบนี้ยังไงดี
"ฉันพาคุณไปเปลี่ยนเสื้อใหม่แล้วกัน" เคย์ล่าเงยหน้าขึ้นมาบอกแอชตัน เมื่อหาของที่สามารถเช็ดทำความสะอาดคราบไอศกรีมบนเสื้อของชายหนุ่มไม่ได้ "ตรงนั้นมีร้านเสื้อผ้าผู้ชายพอดีเลย" เคย์ล่ายื่นมือไปกระตุกชายเสื้อของแอชตันให้เดินตาม ทว่าร่างกายเขากลับไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว
พรึ่บ!
"โอ๊ย!!...นี่คุณ เป็นบ้าเหรอ ฉันพูดกับคุณดีๆ แล้วนะ" เคย์ล่าโวยวายตามหลัง แผ่นหลังแกร่งที่สะบัดมือเธอออกอย่างแรง ก่อนจะเดินไปราวกับเธอเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ารังเกียจ ทำให้เคย์ล่ารู้สึกไม่พอใจ
ร่างบางรีบวิ่งตามไปหมายจะต่อว่าเขา แต่เธอกลับถูกบอดี้การ์ดของเขาขัดขวางเอาไว้เสียก่อน ทำให้เธอได้แต่รู้สึกเจ็บใจ
"อย่าให้ฉันเจอคุณอีกนะ ฉันเอาคืนแน่!!" เคย์ล่าตะโกนตามแผ่นหลังแกร่งดังลั่น ไม่ได้สนใจผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาเลยสักนิด
แอชตันได้ยินทุกถ้อยคำที่หญิงสาวตะโกนมาเป็นอย่างดี ความอวดดีของเธอกำลังไปกระตุ้นอะไรบางอย่างในตัวเขา
"มึงไปสืบหาข้อมูลผู้หญิงคนนั้นมาให้กูที" แอชตันออกคำสั่งกับมือขวาคนสนิท โดยที่ใบหน้าคมคายยังคงแสดงสีหน้าเคร่งขรึมอยู่ตลอดเวลา
"ได้ครับ" แมททิวรับคำสั้นๆ ก่อนจะส่งงานนี้ให้ลูกน้องอีกคนทำต่อ