EP.4 | ท้าทาย
1283 คำ
EP.4 | ท้าทาย
เคย์ล่าพยายามหลับตาไม่มองภาพเหตุการณ์ตรงหน้า แต่เสียงเนื้อกระทบกันจนเกิดเป็นเสียงลามก บวกกับเสียงครางกระเส่าดังลั่นของทั้งสามคนก็ยังคงกึกก้องอยู่ในหูของเธออย่างชัดเจน
“ออกไป” แอชตันออกคำสั่งเสียงเรียบเมื่อรู้สึกพอใจกับการปรนเปรอของทั้งสองสาวแล้ว
แกร๊ก!
เคย์ล่าลืมตาขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงบานประตูปิดลงแล้ว ดวงตาสีน้ำตาลตามแบบฉบับสาวลูกครึ่งไล่มองถุงยางใช้แล้ว ที่กระจายอยู่เกลื่อนกลาดตามพื้นด้วยสายตาขยะแขยง
“หายเ****นแล้วใช่ไหมคะ หายแล้วก็แก้มัดให้ฉันด้วย” เคย์ล่ากระแนะกระแหนการกระทำของชายหนุ่มด้วยถ้อยคำที่หยาบคาย
“แค่นี้ถึงกับทนดูไม่ได้เลยเหรอ”
“แค่ได้ยินเสียงฉันก็จะอ้วกแล้วค่ะ คิดว่าทำแบบนี้มันจะเอาชนะฉันได้เหรอคะ” เคย์ล่าจ้องมองไปที่ใบหน้าคมคายด้วยสายตาท้าทาย
“ปากดี คนที่นั่งเงียบเมื่อกี้มันไปอยู่ไหนแล้วล่ะ”
“ฉันก็แค่ไม่อยากจะขัดจังหวะคุณเท่านั้นเอง กลัวคุณได้ยินเสียงฉันแล้วผู้หญิงสองคนนั้นจะไม่เด็ดพอ”
“หึ” แอชตันหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันกับท่าทางอวดดีของหญิงสาว ก่อนจะเหวี่ยงขาเรียวยาวลงจากเตียง เดินเปลือยกายไปหยุดยืนตรงใบหน้าหวาน “ของแบบนี้มันเก่งแต่ปากไม่ได้มั้ง”
“ก็อยากจะโชว์ให้ดูเหมือนกันนะคะ ว่าฉันเนี่ยเร้าใจขนาดไหน แต่ต้องขอโทษด้วยนะคะ...พอดีไม่ชอบกินของเหลือ” เคย์ล่าพูดด้วยน้ำเสียงมีจริต สายตาที่มองไปที่ชายหนุ่มเต็มไปด้วยการเชิญชวน
คำตอบของเคย์ล่าสร้างความไม่พอใจให้กับแอชตันเป็นอย่างมาก หากเป็นคนอื่นเขาไม่รู้ว่าตอนนี้จะยังได้มีโอกาสนั่งหายใจอยู่ตรงนี้ไหม แต่เพราะความอวดดีของเธอทำให้เขาอยากเห็นจุดจบของเธอที่น่าสนุกมากกว่านี้
“ฉันชอบผู้หญิงอวดดีแบบเธอ แต่มันยากที่ฉันจะเจอ เพราะส่วนใหญ่มักจะ...ตาย หลังจากที่กล้าท้าทายฉันได้ไม่นาน แต่สำหรับเธอ...ฉันจะยกเว้นไว้ให้กรณีพิเศษ เพราะสุดท้ายแล้ว เธอจะต้องคลานเข่ากลับมาหาฉัน”
“งั้นเราก็คงจะเคมีเข้ากันสินะคะ เพราะว่าฉัน...ชอบอะไรที่มันท้าทาย” เคย์ล่าตอบกลับอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะตวัดปลายลิ้นไปแตะกับหัวเห็ดแดงก่ำตรงหน้าจนมันโยกขึ้นลงตามแรงดีดจากปลายลิ้นร้อนชื้น เคย์ล่าตวัดปลายลิ้นเลียกลีบปากตัวเองด้วยสีหน้ายั่วยวน
มือหนาก้มลงไปบีบปลายคางมนอย่างแรงจนใบหน้าหวานบิดเบี้ยว แต่ถึงแม้จะรู้สึกเจ็บจากแรงบีบ เธอก็ไม่ได้ส่งเสียงร้องใดๆ ออกมาให้อีกฝ่ายรู้สึกเห็นใจ
“แล้วเธอจะได้รู้ ว่าไม่ควรมาต่อกรกับคนอย่างฉัน” พูดจบแอชตันก็เลื่อนริมฝีปากเข้าไปกัดกลีบปากอวบอิ่มของหญิงสาวจนเลือดซิบ
“อื้อ!!! “ เคย์ล่าร้องประท้วงในลำคอด้วยความเจ็บปวด
แอชตันตวัดปลายลิ้นชิมคาวเลือดที่ติดมาบนริมฝีปากเหมือนกับที่เธอทำมันก่อนหน้านี้ ทว่าสายตาที่เขามองมาที่เธอกลับเต็มไปด้วยความสมเพช
เคย์ล่ามองตามแผ่นหลังแกร่งที่เดินไปหยิบกางเกงของตัวเองที่กองอยู่กับพื้นขึ้นมาใส่ด้วยสายตารังเกียจ ก่อนที่เขาทำท่าจะเดินออกไป โดยที่ไม่ยอมแก้มัดให้เธอ ทำให้เธอต้องตะโกนรั้งเขาเอาไว้
“นี่คุณ มาแก้มัดให้ฉันก่อนสิ”
แอชตันหันมาปรายตามองหญิงสาวเพียงนิด ทว่าสายตากลับเหลือบไปเห็นยอดปทุมถันสีชมพูระเรื่อที่โผล่พ้นเสื้อคลุมตัวโคร่งออกมา ก่อนที่เขาจะดึงสติตัวเองกลับมาอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงเคย์ล่าพูดขึ้นอีกครั้ง
“จะมองอีกนานมั้ย มาแก้มัดให้ฉันเร็วๆ” เคย์ล่าถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“ปากดีแบบนี้เชือกแค่นี้แก้เองก็ได้มั้ง”" แอชตันบอกพร้อมกับโยนดอกกุญแจลงไปที่พื้นพรมกลางห้อง แต่ระยะของมันก็อยู่ห่างจากตำแหน่งที่หญิงสาวถูกมัดอยู่ไกลพอสมควร
“ไอ้บ้า ไกลขนาดนั้นใครจะไปหยิบถึง”
“แล้วที่บ้านไม่สอนเรื่องมารยาทเหรอว่าเวลาขอร้องให้คนอื่นช่วยต้องพูดยังไง” แอชตันกวนประสาทหญิงสาวด้วยถ้อยคำที่บีบบังคับให้เธอเอ่ยปากขอร้องเขากลายๆ
เคย์ล่าข่มความรู้สึกอยากเอาชนะเอาไว้ในใจ ก่อนจะเอ่ยปากขอร้องให้เขาช่วยแก้มัดพันธนาการให้เธอด้วยน้ำเสียงมีจริต
“ถ้าไม่เป็นการรบกวน คุณช่วยแก้มัดให้เคย์หน่อยได้ไหมคะ รับรองว่าเคย์จะตอบแทนคุณ...อย่างถึงใจ เลยละค่ะ” เคย์ล่าจิกตามองไปที่ดวงตาสีเขียวมรกตของชายหนุ่มด้วยสายตายั่วยวน ทำให้แอชตันเดินตรงมาก้มลงหยิบดอกกุญแจที่เขาโยนมาตอนแรกขึ้นมาถือไว้ แล้วเดินไปไขปลดล็อกกุญแจมือให้กับเธอ ตามด้วยเชือกตามลำดับ
“หวังว่าเธอจะตอบแทนฉัน...อย่างถึงใจนะ” แอชตันพูดล้อเลียนคำพูดของหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่ก็ไม่วายก้มลงมองหน้าอกอวบอิ่มที่โผล่พ้นเสื้อคลุมสีขาวตัวโคร่งด้วยสายตากะลิ้มกะเหลี่ย ทำให้เคย์ล่ารีบดึงกระชับเสื้อคลุมให้เรียบร้อยด้วยความรวดเร็ว แอชตันมองการกระทำร้อนรนของหญิงสาวด้วยหางตา ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับออกไป
“รับรองว่าคุณจะต้องติดใจแน่ๆ...แอชตัน” เคย์ล่าพูดตามหลังชายหนุ่มด้วยความมั่นใจ ก่อนจะรีบเดินตามไปปิดประตูห้องให้เรียบร้อย
เคย์ล่าหันกลับมามองถุงยางที่เกลื่อนกลาดบนพื้น และที่นอนที่ยับยู่ยี่ด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะโทรเรียกแม่บ้านของโรงแรมให้ขึ้นมาทำความสะอาดห้องพักให้ แต่ถึงจะทำความสะอาดเรียบร้อย เธอเองก็ยังคงรู้สึกขยะแขยงจนไม่กล้านอนบนที่นอนที่แอชตันใช้มันเป็นสนามรักก่อนหน้านี้ เธอจึงตัดสินใจที่จะไปนอนพักบนโซฟาตัวยาวแทน และนั่นก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิด เพราะเธอควรจะได้พักผ่อนดีๆ หากไม่มีเขาเข้ามาวุ่นวาย และดูเหมือนตอนนี้มันกำลังจะบานปลายขึ้นเรื่อยๆ หากย้อนเวลากลับไปได้ เธอคงไม่อยากที่จะพบเจอกับคนแบบเขา แต่ความเป็นจริงแล้วเธอทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะฉะนั้นเขาจึงเป็นอีกหนึ่งคนที่จะเข้ามาท้าทายให้ชีวิตเธอสนุกขึ้น
“อย่าเรียกชื่อกู? เฮอะ! คอยดูแล้วกันคุณนั่นแหละ จะเป็นคนร้องขอให้ฉันเรียกชื่อของคุณ...ทั้งคืน” เคย์ล่าพูดด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น นัยน์ตาเต็มไปด้วยความนึกสนุก คงเป็นเพราะเธอโตมาโดยไม่มีแม่ และถูกเลี้ยงดูมาโดยผู้เป็นพ่อ เธอจึงติดนิสัยการชอบเล่นเกม และการเอาชนะมาตั้งแต่เด็กๆ ผู้ชายส่วนใหญ่มักจะพ่ายแพ้ให้กับจริตมารยา และรูปร่างของเธอ แต่การที่เขาท้าทายเธอด้วยการกระทำที่น่ารังเกียจ มันยิ่งอยากให้เธอเอาชนะ และสอนบทเรียนให้กับเขา ว่าบนโลกนี้ไม่ใช่ทุกคนที่จะยอมสยบให้กับอำนาจบารมี และความหล่อของเขา
- ผู้เขียน
