หัวใจเธอเต้นแรง สายตาคู่นั้นมักทำให้เธอนึกหวั่นอยู่เสมอเพราะไม่รู้ว่าเขากำลังอยู่ในอารมณ์ไหน แต่ในขณะเดียวกัน เธอกลับสัมผัสได้ถึงความมั่นคงบางอย่าง...ผู้ชายคนนี้อาจจะดุ อาจจะเย็นชา แต่ก็เป็นคนที่สามารถพึ่งพาได้อย่างประหลาด
หลังจากทำงานที่คอนโดอยู่ราวครึ่งชั่วโมงเขาก็ปล่อยให้เธออยู่คนเดียวเหมือนทุกวันเพราะเขามีประชุมที่ต้องไปเข้าร่วมในช่วงสายแต่ก็บอกไว้ว่าจะกลับมากินข้าวเย็นด้วย
ไฟในโถงรับแขกค่อย ๆ สว่างขึ้นทีละดวงตามจังหวะสวิตช์อัตโนมัติ เมื่อประตูคอนโดเลื่อนเปิดออก เสียงรองเท้าหนังแข็งกระทบพื้นไม้เนื้อดีดังแผ่ว ๆ ก่อนที่ร่างสูงในสูทเข้ารูปจะก้าวพ้นกรอบประตูเข้ามา กลิ่นน้ำหอมเฉพาะตัวของเขาคละคลุ้งเจือปะปนไปกับกลิ่นอาหารที่ลอยกรุ่นอยู่แล้วทั่วห้อง...กลิ่นต้มยำทะเลและข้าวหอมมะลิอุ่น ๆ ตัดด้วยกลิ่นชีสจากลาซานญ่าในถาดเซรามิกอย่างแปลกตา
“คุณนนท์…กลับมาแล้วเหรอคะ” นภาภัสรีบวางผ้าเช็ดมือบนเคาน
