“อย่าก้มมากสิคะ เดี๋ยวปวดหลัง” อัญญาวดีก้มมองคนรักด้วยสีหน้าเกรงใจ
“ไม่ได้ยินที่หมอบอกเหรอ” บุญญานนท์เงยหน้าขึ้น ยิ้มมุมปากหนึ่งที “หมอบอกให้สามีทำทุกอย่างที่ทำให้ภรรยาสบายใจ เพราะมันจะส่งผลกับอารมณ์ของลูกด้วยไง”
เธอหัวเราะเบาหวิว หยิบมือหนาของเขามากุม
“หมอคนไหนกันคะ ฟ้าไม่เห็นได้ยินหมอบอกแบบนี้เลยนะ”
“ก็...หมอคนนี้ไง หมอของฟ้าคนเดียว”
เขาตอบเรียบ ๆ แววตาอ่อนลงทันตา
ลมหายใจของเธออุ่นขึ้นในอกทุกครั้งที่ได้ยินชื่อเรียกนั้น ชื่อเล่นที่เขายังชอบใช้เสมอจนเธอเกือบจะลืมชื่อเล่นจริง ๆ ของตัวเองไปแล้ว แม้ตอนนี้ทั้งสองคนจะไม่มีความลับหลงเหลืออีก ไม่มีคำว่าจ้าง ไม่มีคำว่าปลอม มีแต่ความจริงแท้ที่ค่อย ๆ งอกงามราวต้นชากลุ่มแรกของฤดูกาล เงียบ เรียบ งาม และยืนยง
เช้านี้เป็นวันตรวจครรภ์ตามนัดของเธอ เขาตื่นก่อน อุ่นนมหอมจาง ๆ ชงข้าวโอ๊ตใส่กล้วยให้อย่างที่คุณหมอสั่ง จัดยาเสริมธาตุเหล็ก วิตามิน แล้วบ
