คืนนั้น...หลังจากถูกบุญญานนท์ไล่ไปนอนที่อื่น บุญญานัทจึงขับรถออกมาเรื่อย ๆ โดยไม่มีจุดหมาย จนมาหยุดที่ผับหรูใจกลางเมืองที่เพื่อนสนิทของเขาเป็นเจ้าของ
เสียงเพลงอิเล็กทรอนิกส์ดังสะท้อนก้องทั่วร้าน แสงไฟสลัวตัดกับสีม่วงและน้ำเงินจากไฟดิสโก้ ทำให้บรรยากาศคึกคักเต็มไปด้วยผู้คนกำลังเต้นรำและพูดคุยกันอย่างออกรส
บุญญานัทนั่งดื่มเบียร์อยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ ท่ามกลางผู้คนมากมาย แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกสนุกไปกับพวกนั้นเลย จนกระทั่งมีแขกเมารายหนึ่งสะดุดล้ม ทำแก้วเหล้าในมือหกใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาจนเปียกชุ่ม
“เฮ้ย! ระวังหน่อยสิวะ”
เขาบ่นพึมพำด้วยความหงุดหงิด
เพื่อนเจ้าของร้านรีบวิ่งมาหัวเราะกลบเกลื่อนแล้วบอกให้เขาไปถอดเสื้อรอ เดี๋ยวจะไปหยิบเสื้อตัวใหม่มาให้ บุญญานัทจึงยอมถอดเสื้อออก เหลือเพียงกล้ามแน่น ๆ ที่เรียกสายตาผู้หญิงรอบข้างได้เป็นอย่างดี
ระหว่างที่เขานั่งรออย่างเซ็ง ๆ อยู่ที่โต๊ะด้านในสุด
