“คืนนี้…ขอฉัน...อยู่กับคุณได้มั้ยคะ”
รถเกือบเสียหลักไปเล็กน้อยเพราะเขาเผลอสะดุ้ง มือใหญ่กำพวงมาลัยแน่น สายตาคมเหลือบมองเธอเต็ม ๆ
เธอก้มหน้าซ่อนสายตา แต่ริมฝีปากยังสั่นเครือเปล่งคำต่อมา
“ก็แค่อยากลอง…มีวันไนต์สแตนด์กับผู้ชายหล่อ ๆ ดูสักครั้งค่ะ เพราะชีวิตนี้ฉันคงหาแฟนไม่ได้อยู่แล้ว ไม่รู้จะเก็บความสาวไว้เพื่ออะไร”
หัวใจบุญญานัทสะท้านไปวูบหนึ่ง เขาไม่ใช่ผู้ชายโลกสวย แต่ก็ไม่เคยเจอใครพูดตรง ๆ แบบนี้มาก่อน
“ถ้าคุณรังเกียจ…ฉันยินดีจะจ่ายเงินให้”
คำพูดนั้นทำให้ชายหนุ่มกำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว ‘จ่ายเงิน?’
เธอคิดว่าเขาเป็นผู้ชายที่ซื้อขายได้งั้นหรือ? ความขุ่นเคืองปะปนกับความสงสารตีตื้นขึ้นมาในอก
เขาไม่ตอบ ไม่อธิบาย แค่ขับรถต่อไปในความเงียบ ก่อนจะแวะร้านสะดวกแห่งหนึ่งเพื่อซื้อของบางอย่างแล้วปล่อยเธอไว้ในรถด้วยหัวใจเต้นรัว เหมือนจะให้เวลาเธอเปลี่ยนใจ และเมื่อเขากลับขึ้นรถมาอีกครั้งชายหนุ่มก็ห
