ประตูห้องน้ำเปิดออกช้า ๆ เธอปรากฏตัวขึ้นด้วยใบหน้าซีดเซียว น้ำตาคลอเบ้า
“ไม่เป็นไรค่ะ…แค่คลื่นไส้แล้วก็อยากอาเจียน คงพักผ่อนน้อยไปจริง ๆ”
“เดี๋ยวไปโรงพยาบาลกับผมนะ ไปตรวจดูหน่อย”
“แต่ว่างาน...”
“งานอะไรก็ไม่มีความหมายเท่าคุณหรอก เชื่อผมนะคนดี ผมเป็นห่วงคุณมากรู้มั้ย”
เมื่อมองเห็นความกังวลใจในแววตาคู่นั้น เธอก็ไม่อาจปฏิเสธเขาได้อีกต่อไป
“ก็ได้ค่ะ งั้นฟ้าขอเวลาอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะ”
“ครับ เช้านี้คงยังกินอะไรไม่ได้ เพราะอาจต้องเจาะเลือด รอตรวจเสร็จแล้วผมค่อยพาคุณหาอะไรอร่อย ๆ กินละกันนะ”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะที่ดูแลฟ้า”
“การดูแลคุณ คือหน้าที่ที่ผมยินดีทำไปตลอดชีวิต” เขาจุมพิตที่หน้าผากมนอย่างอ่อนโยน
โรงพยาบาลสินธนา
ห้องตรวจเงียบสงัดเมื่อแพทย์หนุ่มเปิดแฟ้มผลตรวจที่เพิ่งออก ดวงตาของหมอฉายแววอ่อนโยนยามมองทั้งคู่
“คุณอัญญาวดี…กำลังตั้งครรภ์ได้แปดสัปดาห์แล้วนะครับ”
คำพูดนั้นทำให้ห้องทั้งห้อ
