“ฉันต้องรู้จักคุณนนท์อยู่แล้วค่ะ เรารู้จักกันมานานแล้ว จริงมั้ยคะ...คุณนนท์”
“ไม่ต้องกลัวนะฟ้า เรื่องที่ผู้หญิงคนนี้พูดผมจะหาทางพิสูจน์ให้คุณแน่นอน” แทนที่เขาจะตอบคำถามของสุจิราเขากลับแตะมือลงบนเอวของนภาภัสเหมือนจะบอกว่าเขาเลือกอยู่ข้างใครในตอนนี้
“ฉันไม่ได้โกหกนะคะ” สุจิราสูดลมหายใจ ตั้งสติสะกดน้ำเสียงให้ไม่สั่น เธอล้วงหยิบนามบัตรสีครีมพิมพ์นูนอย่างเรียบง่ายวางไว้ตรงขอบโต๊ะ
“นี่เบอร์ติดต่อของฉันค่ะ ถ้าคุณเอิร์นอยากกลับบ้าน ไปเยี่ยมคุณพ่อเมื่อไหร่ก็บอกฉันนะคะ ฉันจะจัดการทุกอย่างให้เป็นเรื่องง่ายและสะดวกที่สุด เอ่อ...ฉันคงรบกวนเวลาของพวกคุณมากแล้ว แต่อย่างน้อยฉันก็ดีใจนะคะที่ได้เจอพวกคุณในวันนี้”
เธอก้มศีรษะให้ทั้งสองอย่างสุภาพ ก่อนขยับตัวถอยออก และในตอนนั้นเอง เงาร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่หน้าประตูทางเข้าร้าน
“แม่ครับ ผมมาแล้ว”
ทั้งสามคนหันไปตามทิศทางเดียวกันโดยไม่ได้นั
