บนรถของเขาเธอกอดกระเป๋าสะพายไว้หลวม ๆ บนตัก มองวิวเมืองเคลื่อนผ่านกระจกอย่างเหม่อลอย ก่อนเธอจะเอ่ยขึ้นโดยไม่หันไปมอง
“คุณนนท์กับคุณสุจิรา...เคย...คบกันเหรอคะ”
“ไม่จำเป็นที่คุณจะต้องใส่ใจหรอก” น้ำเสียงเขาไม่ได้บอกว่ารำคาญกับคำถาม แต่แสดงออกชัดว่าไม่อยากให้เธอสนใจเรื่องของเขาให้มากไปกว่าเรื่องของตนเอง
“ขอโทษค่ะ ฟ้าแค่...”
“เรื่องที่ผู้หญิงคนนั้นบอกคุณ ผมจะให้พันไปสืบหาความจริงมาให้ ถ้าคุณคือคุณเอิร์นคนนั้นจริง ๆ ผมจะเป็นคนพาคุณไปหาคุณพ่อเอง”
เขาเปลี่ยนประเด็นจนเธอรู้สึกได้ว่าตนเองเป็นแค่ ‘คนนอก’ สำหรับเขาจริง ๆ
“แต่เธอบอกว่าคุณพ่อของฟ้าป่วยหนัก ฟ้าต้องรีบไปหาท่านรึเปล่าคะ แล้วชื่อของคุณพ่อที่เธอบอกคือชื่อของคนที่ฟ้าเห็นในข่าววันนั้น...ชื่อที่ทำให้ฟ้าใจสั่นแบบไม่รู้สาเหตุ แต่ตอนนี้เหมือนจะเริ่มเข้าใจแล้ว”
“บอกแล้วไงว่ารอให้ผมสืบก่อน เชื่อใจผมได้รึเปล่า”
เธอหันกลับมามองเขา และเขาก็หั
