เวลาผ่านไป
จันทร์เจ้ายังคงใช้ชีวิตอยู่อีกเรื่อยๆ คอยดูแลจูโน่เหมือนเดิม แต่ก็ดูเหมือนว่าอาการไม่ได้ดีขึ้นเลย ทั้งที่ยาก็กินประจำไม่ขาดและหมอก็ยังบอกอีกว่าจูโน่นั้นมีโอกาสที่จะกลับมาหาย แค่กินยาไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหาย แต่มันก็ไม่ได้มีแนวโน้มว่าจะดีขึ้นเลย จนบางครั้งเธอก็แอบสงสัยว่าจูโน่เป็นอะไร ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ ทั้งที่ในภาพถ่ายก็ดูเป็นปกติแท้ๆ
ต้องคอยไปพบหมอและรับยาทุกๆ สามเดือน ตรวจร่างกาย ตรวจนั่นนี่ และเจโรมก็พาไปไม่เคยขาด แต่มันกลับไม่ดีขึ้นเลย
แต่เธอก็ไม่ใช่คนในครอบครัวเขา จะไปทำอะไรมากก็ไม่ได้ ทำได้แค่สงสัยเท่านั้นแหละ เพราะถ้าเธอทำอะไรลงไปมากกว่านั้นแล้วจูโน่เป็นอะไรขึ้นมาเธอก็คงจะรับผิดชอบไม่ไหวหรอก
ชีวิตคนทั้งชีวิตเลยนะ
“อืม...” หญิงสาวเอามือกุมท้องของตัวเองก่อนจะทรุดตัวนั่งลงเพราะทนไม่ไหว จู่ๆ มันก็มีอาการปวดท้องจี๊ดขึ้นมาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
“เป็นอะไรหรือเปล่าจันทร์”
