(พิณนรา)
7.23 pm.
พูดออกไปแล้ว...ฉันก้มมองมือตัวเองที่กำลังประสานจับกันไว้บนตักด้วยความประหม่าแม้เวลาจะผ่านล่วงเลยมาเป็นชั่วโมงแล้วหลังจากบอกกับเขาไปแบบนั้น...บอกกับเขาไปแล้วว่าจะไม่ทำอีกจะไม่มีความสัมพันธ์ทางกายกับเขาอีกแล้ว
"..."
ฉันหันมองออกไปนอกกระจกรถบัสที่ตัวเองกำลังนั่งกลับบ้านก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ แม้ในใจจะไม่ได้รู้สึกอยากจะยิ้มเลยสักนิด...ฉันก็แค่อยากยิ้มให้กำลังใจตัวเองเท่านั้น เพราะตอนนี้ตัวเองรู้ดีอยู่เต็มอกว่ารักเขาไปแล้ว
รักคุณติณณ์ไปแล้วจริงๆ
ทั้งๆที่รู้ดีอยู่แก่ใจว่ายังไงมันก็เป็นไปไม่ได้ ยิ่งเขาที่ไม่ได้มีความเชื่อเรื่องความรักแบบนั้นมันก็ทำให้ฉันรู้เลยว่าเรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้แน่นอน แต่เขาก็ไม่ได้ผิดอะไรแต่แรก คุณติณณ์เขายื่นข้อเสนอให้เรามีความสัมพันธ์แค่ทางกายกันแต่แรก และพอฉันขอหยุดเขาก็เคารพในการตัดสินใจของฉันแล้ว
แต่ทำไมมันเจ็บจังนะ รู้สึกเจ็บที่อกมากจนตัวเอ
