6.24 pm.
"กลับได้จริงๆใช่ไหม ให้พี่ไปส่งดีไหมพิณ?"
"กลับได้จริงๆค่ะ ขอบคุณมากจริงๆนะคะพี่จิน"
ฉันหันไปยิ้มให้พี่จินด้วยความเกรงใจหลังเธอบอกมาแบบนั้น ก่อนจะโบกมือลาเธอที่เดินมาส่งหน้าอาคาร หลังจากคุณติณณ์ออกไปแบบนั้นเราก็ต้องหยุดการทำงานเลย เพราะเขากับโนแลนถูกผู้ใหญ่เรียกไปคุย
แต่เป็นห่วงเขาจัง คุณติณณ์น่ะวันนี้เขาใจร้อนมากจนน่ากลัว
เอี๊ยด!
ดวงตาฉันเบิกกว้างมองรถยนต์คันหรูที่ขับมาจอดตรงหน้าตัวเองทั้งๆที่ยังไม่แยกจากพี่จินเลย ฉันหันไปมองพี่จินด้วยความสงสัยไม่ต่างจากเธอที่กำลังมองตรงไปที่รถยนต์ตรงหน้าก่อนคนข้างในจะลดกระจกลง
"พิณขึ้นมา"
"คุณติณณ์.."
"เร็ว"
พอเขาพูดแบบนั้นฉันเองก็คิดอะไรไม่ทันได้แต่รีบเดินไปเปิดประตูขึ้นไปนั่งข้างเขา แต่ก็ไม่ลืมที่จะหันมองพี่จินที่กำลังมองอยู่ ยังไม่ทันที่ฉันจะยิ้มให้พี่จินคุณติณณ์ก็เลื่อนกระจกขึ้นปิดแล้ว
บรื้น!
เสียงท่อของรถมันทำเอาฉันได
