(ติณณ์)
1.23 pm.
แกร๊ง
"ไอ้ติณณ์ไอ้เวร!"
"อะไรอีกล่ะ?"
ผมละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์ตัวเองมองไปที่พี่ชินที่เดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทีไม่พอใจ เขาสูดลมหายใจเข้าปอดพร้อมกับยกนิ้วชี้หน้าผม
"สร้างเรื่องให้กูได้ทุกวัน!"
"เรื่อง?"
"เรื่องที่มึงไปบอกผู้ใหญ่ว่าเหม็นหน้าไอ้โนแลนไม่อยากร่วมงานด้วยไง แค่ถีบมันในสนามก็พอแล้วไหม"
"พี่ก็รู้มันจงใจลงสนามเพื่อหาเรื่องผมขนาดนั้นแถมยังจะขับรถมาชนพิณนราอีก"
"พิณไม่เป็นอะไรแล้วไง"
"แล้วแต่ ผมไม่ชอบก็คือไม่ชอบแต่พี่มาถึงนี่เพื่อมาด่าผมเหรอ?"
"ไม่สิ กูมาพามึงไปทำงานด้วย"
"ผมรู้คิวงานตัวเองน่า วันนี้มีงานมอเตอร์โชว์แค่นั่งรอเวลาไปเอง"
"ยังไงกูก็ไม่วางใจมึงชอบเปลี่ยนใจบ่อย เพราะงั้นไปพร้อมกูนี่แหละเดี๋ยวพาไป"
"เฮ้อ"
ผมถอนหายใจใส่พี่ชินอย่างไม่สบอารมณ์นัก ผมไม่ใช่เด็กไม่รู้เรื่องแล้วนะ งานมันได้คอนเฟิร์มแล้วยังไงก็ต้องไปแหละถึงจะขี้เกียจก็เถอะ ผมล
