วันเวลาผ่านไปร่วมสองอาทิตย์แล้วที่ผมได้มาอยู่กับลูก ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีและราบรื่น แต่สำหรับความสัมพันธ์ของผมกับไอรีณยังคงเหมือนเดิม ไอรีณไม่เปิดโอกาสให้ผมได้เข้าใกล้หรือพูดคุยกับเธอเลย “วันนี้พี่ซื้อขนมร้านที่รีณชอบมาด้วย” ผมบอกไอรีณทันทีที่เดินเข้ามาในบ้าน ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยกล้าคุย คุยแล้วรู้ว่าเธอไม่ได้สนใจ แต่ด้านได้อายอดครับ ถ้าผมมัวแต่กลัวผมก็คงไม่ได้เมียผมกลับคืนมาสักที
“เดี๋ยวแม่กลับมานะคะ” ฟอด ฟอด ไอรีณหันมามองผมนิดหน่อยแล้วหันไปพูดกับลูก
“รีณ จะไปไหน” ผมถามออกไปด้วยความสงสัย เพราะไอรีณแต่งตัวเหมือนพร้อมจะออกไปข้างนอก แล้วยิ่งการบอกลูกแบบนั้นอีกชัดเลยว่าเธอจะไปข้างนอกจริงๆ
“ว่าไงครับคนเก่ง” ยังไม่ทันได้คำตอบจากไอรีณ เสียงเข้มหนึ่งก็แทรกขึ้น ผมหันไปตามเสียงก็เห็นเป็นไอ้ฟรังค์เดินเข้ามาหาลูกสาวผม
“ป๊ะๆ” น้องไอรินที่หันไปตามเสียงเรียกไอ้ฟรังค์ออกมาด้วยรอยยิ้ม และมันทำให้ผมไม่ค
