ไอรีณ
“วันนี้นายกลับไปได้แล้ว” พอถึงบ้านฉันก็บอกนำทับออกไป เพราะตอนนี้น้องไอรินก็หลับแล้วด้วย
“แต่นี่มันยังไม่ถึงเวลาที่พี่ต้องกลับนะ” นำทับแย้งกลับมาทันที
“แต่ตอนนี้น้องไอรินหลับแล้ว ไม่ต้องการนายแล้ว”
“แล้วถ้าลูกตื่นมาแล้วไม่เห็นพี่ล่ะ ถ้าลูกงอแงอีก” นำทับยังคงไม่ยอมเหมือนเดิม
“ฉันเลี้ยงลูกเองมาจนจะสองขวบแล้วไหม แค่ลูกงอแงทำไมฉันจะทำให้แกหยุดไม่ได้” ฉันตอบออกไปอย่างเหนื่อยหน่ายที่ต้องมาเถียงกับเค้า
“พี่รู้ แต่ให้พี่อยู่ต่ออีกหน่อยนะ ถ้าลูกยังไม่ตื่นเดี๋ยวพี่กลับ”
“ฉันให้นายได้ขนาดนี้แล้วยังไม่พออีกหรอ อย่าเรียกร้องอะไรให้มากหนักเลย” ได้คืบแล้วจะเอาศอกหรือไง ที่ฉันทำก็เพื่อลูกทั้งนั้น เค้าคิดว่าที่ฉันทำเพื่อให้โอกาสเค้าหรือไง
“รีณ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม”
“สำหรับฉันกับนาย มันจบไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว ถ้าเกิดฉันไม่สงสารลูกที่ไม่รู้เรื่องอะไร นายคิดว่าฉันจะให้นายได้มีโอกาสเข้ามา
