ไอรีณ
“พ่อจะพยายามทำให้แม่ใจอ่อนให้ได้นะ ถึงแม้ว่าแม่จะไม่ยอมยกโทษให้พ่ออีก แต่พ่อก็จะไม่ทิ้งหนูกับแม่ไปไหนอีกแล้วนะคะ ไม่ต้องกลัวนะลูก” ฉันตั้งใจเดินมาดูลูกว่าหลับหรือยัง เพราะเวลาแกอยู่กับพ่อของแก แกจะห่วงเล่นแล้วไม่ค่อยอยากหลับเท่าไหร่
แต่พอเดินมาฉันกลับได้ยินสิ่งที่มันทำให้ฉันใจเต้นแรงขึ้นมา ทั้งรู้สึกสงสารลูกที่ทำให้แกต้องร้องไห้ทุกวันที่ต้องจากกับพ่อ ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อความมั่นใจ ก่อนจะเอ่ยออกไป
“ถ้าลูกหลับแล้วตามออกไปคุยกับฉันที่สวนด้วย” นำทับที่ได้ยินก็หันมาทันที ซึ่งฉันพูดจบฉันก็หมุนตัวเดินออกเพื่อไปรอที่สวนหลังบ้าน
“ครับ” เสียงของนำทับที่ขานรับกลับมา แต่ฉันไม่ได้สนใจอะไร แค่นี้ก็รู้ว่าเค้ารับรู้แล้ว
ฉันนั่งรอไม่นานนำทับก็เดินมาหยุดอยู่ข้างหน้าฉันแล้ว
“รีณมีอะไรจะคุยกับพี่หรอ” นำทับถามออกมาอย่างลุ้นๆ
“นั่งก่อนสิ” ฉันบอกเค้าออกไป
“ครับ” นำทับเดินมานั่งตรงข้ามกับฉันนิ่ง
