เรียกตัวด่วน...1
437 คำ
“นี่มันอะไรกันคะคุณพ่อ ทำไมบ้านเราโล่งขนาดนี้” เมยานีกล่าวด้วยความตกใจ เพราะเธอมองไปที่รอบๆ บ้านกลับไม่พบเฟอร์นิเจอร์ หรือของตกแต่งบ้านราคาแพง ที่แต่ก่อนมีอยู่ครบครัน
“มันหมดแล้วลูก พ่อขายทุกอย่างเพื่อพยุงธุรกิจของเรา ตอนนี้ทั้งบ้านเราเหลือรถอยู่คันเดียว นี่พ่อกำลังส่งเข้าศูนย์อยู่ พ่อก็เลยไปรับลูกไม่ได้” คุณธาดาเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกผิด ท่านเป็นห่วงบุตรสาวเป็นอย่างมาก แต่ท่านก็ไม่สามารถทำอะไรได้ดีกว่านี้แล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะพ่อ หนูเรียนจบแล้ว หนูทำงานหาเลี้ยงพ่อได้ค่ะ”
เมยานีกล่าวด้วยความรู้สึกจุกในใจ เธอแทบไม่อยากจะเชื่อว่าครอบครัวของเธอจะมาถึงจุดต่ำสุดขนาดนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอใช้ชีวิตราวกับนกน้อยในกรงทองมาตลอด แต่เธอไม่เคยรู้เลยว่าสถานะทางการเงินของครอบครัวจะย่ำแย่ถึงเพียงนี้
“ต่อให้เงินเดือนลูกทั้งปีก็ช่วยพ่อไม่ได้หรอก ถ้าลูกอยากช่วยพ่อจริง ทำตามที่พ่อขอร้องได้มั้ย”
คุณธาดาเอ่ยสิ่งที่อยู่ในใจออกมาด้วยความรู้สึกผิด ท่านไม่ได้อยากทำเช่นนี้ แต่สิ่งที่ท่านกำลังจะขอร้องให้บุตรสาวทำคือทางเลือกเดียวที่จะยังรักษาสถานะของท่านไว้ไม่ให้ถูกฟ้องร้องเป็นบุคคลล้มละลาย
“ทำไมล่ะคะ หนูทำงานก็พอเลี้ยงคุณพ่อได้นี่คะ” เมยานีกล่าวด้วยความสงสัย
“พ่อไม่ต้องการแค่อยู่รอด แต่พ่อไม่ต้องการเป็นบุคคลล้มละลาย” คุณธาดาเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บปวด
“แล้วพ่อจะให้หนูทำยังไงคะ” เมยานีเอ่ยถามออกมาด้วยความรู้สึกแปลบไปทั้งใจ ที่เพิ่งจะรู้ว่าบิดาของเธอต้องแบกรับกับความเจ็บปวดนี้มานานเท่าใด
“แต่งงานกับลูกชายของเพื่อนพ่อ แล้วควบรวมกิจการกับเขา นั่นคือทางรอดเดียวที่พ่อมี” คุณธาดาเอ่ยออกมาแทบจะไม่มีเสียง
“ไม่นะคะ หนูไม่มีทางแต่งงานกับคนที่หนูไม่เคยรู้จักเด็ดขาด” เมยานีส่ายหน้าพร้อมกับมองไปที่บิดาด้วยแววตาแห่งความผิดหวัง
“ถือว่าเป็นคำขอร้องของพ่อได้มั้ยลูก ทำเพื่อพ่อสักครั้งนะ” คุณธาดาเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บปวดไม่ต่างกัน
“อย่าบังคับหนูเลยค่ะพ่อ นี่ใช่มั้ยเรื่องด่วนที่ทำให้พ่อเรียกหนูกลับมา”
- ผู้เขียน
