หลังจากวันนั้นเสิ่นอวี้ก็มิได้มาหาฮูหยินอีกเลย นั่นเพราะเขาต้องไปสืบหาผู้ที่หายสาบสูญกับฟานเสียน ซึ่งมาพบกันในวันถัดมา ราวกับโชคชะตาเล่นตลกที่ฟู่หรงมิได้พบกับผู้ดูแลของตน เพราะนางเกิดติดไข้จากเสิ่นอวี้แทนจนลุกมิขึ้น จึงทำให้ต้องนอนซมอยู่ในห้อง
จนกระทั่งสองวันผ่านไปเมื่อดีขึ้นจึงรู้ข่าวว่าสามีมิได้อยู่ที่จวน คราแรกก็น้อยใจเหตุใดเขามิมาดูดำดูดีเลย พอถงเหยาบอกว่าออกไปสืบคดีก็เบาใจ แต่สุดท้ายก็กลายเป็นสุนัขเหงาเมื่อรู้ว่าเขาพาคนรักไปด้วย
เมื่อยิ่งอยู่ยิ่งเป็นทุกข์ ฟู่หรงจึงคิดจะออกจากเรือนนี้เพื่อตามหาผู้ดูแลของตน สิ่งแรกที่นางทำคือขายสมบัติที่พอจะมีติดตัวตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ และหาทางหลบผู้ติดตามที่เสิ่นอวี้สั่งให้คอยตามนาง
แต่คนเพียงแค่นี้อย่างไรก็มิอาจขวางนางได้หรอก มิเช่นนั้นฟู่หรงคงหนีรอดมามิได้ถึงเพียงนี้ คงตายไปตั้งแต่สี่ปีก่อนที่ข้ามภพมาอยู่ในร่างนี้แล้ว เพราะยามนั้นนางอายุเพียงแค่สิบ
